Witam
aga27o napisała mi komentarz do mojego poprzedniego blogu, cytuje:\\"napewno jeszcze cię życie zaskoczy i pomimo cierpień jakie doświadczyłaś znowu na twoim niebie zaświeci słoneczko\\". życie mnie rzeczywiscie zaskakuje każdego dnia. Jeszcze dwa tygodnie temu byłam zaangażowana w nowy związek, a dzisiaj spędzam czas ze swoim M. Ostatni czas to był dla mnie okres wyborów, zwątpienia. To był trudny okres. Pogodziłam się że będę rozwódką i pielęgnowałam nowy zwiazek...aż tu nagle telefony od mojego M i jego prośby o powrót...Miałam możliwość rozpoczęcia nowego związku a tym samym szansę, ze juz nie będzie mnie dotyczył problem niepłodności, ze w końcu będę miała pełna rodzinę. Z drugiej strony perspektywa powrotu do męża, a tym samym konieczność leczenia i walki o maleństwo. Moj M bardzo się zmienił. To zupełnie inny czlowiek. Zastanawiam sie co go tak zmieniło. Mam nadzieje że to nie strach przed samotnościa tylko prawdziwe uczucie. Myśle ze zrozumiał co tak naprawde liczy się w życiu. Chce się leczyć...teraz gdy to piszę sama nie wierzę że mogę w końcu Wam o tym napisać. Powracam zatem do Was kochane bocianowiczki i walcze...tzn. WALCZYMY tak jak WY.
Zastanawiam sie czy dobrze robię? Czy powinnam zaufać człowiekowi, który tak bardzo mnie zranił?Nie potrafie znaleźć odpowiedzi. Czas pokaże...Niestety na wszystko muszę tak długo czekać...Dlaczego?
aga27o napisała mi komentarz do mojego poprzedniego blogu, cytuje:\\"napewno jeszcze cię życie zaskoczy i pomimo cierpień jakie doświadczyłaś znowu na twoim niebie zaświeci słoneczko\\". życie mnie rzeczywiscie zaskakuje każdego dnia. Jeszcze dwa tygodnie temu byłam zaangażowana w nowy związek, a dzisiaj spędzam czas ze swoim M. Ostatni czas to był dla mnie okres wyborów, zwątpienia. To był trudny okres. Pogodziłam się że będę rozwódką i pielęgnowałam nowy zwiazek...aż tu nagle telefony od mojego M i jego prośby o powrót...Miałam możliwość rozpoczęcia nowego związku a tym samym szansę, ze juz nie będzie mnie dotyczył problem niepłodności, ze w końcu będę miała pełna rodzinę. Z drugiej strony perspektywa powrotu do męża, a tym samym konieczność leczenia i walki o maleństwo. Moj M bardzo się zmienił. To zupełnie inny czlowiek. Zastanawiam sie co go tak zmieniło. Mam nadzieje że to nie strach przed samotnościa tylko prawdziwe uczucie. Myśle ze zrozumiał co tak naprawde liczy się w życiu. Chce się leczyć...teraz gdy to piszę sama nie wierzę że mogę w końcu Wam o tym napisać. Powracam zatem do Was kochane bocianowiczki i walcze...tzn. WALCZYMY tak jak WY.
Zastanawiam sie czy dobrze robię? Czy powinnam zaufać człowiekowi, który tak bardzo mnie zranił?Nie potrafie znaleźć odpowiedzi. Czas pokaże...Niestety na wszystko muszę tak długo czekać...Dlaczego?
Ja sama doświadczyłam takiej przemiany i nie żałuję mojej decyzji sprzed 6 lat.... to był istny cud! Niestety cuda rzadko się zdarzają więc trzymam kciuki za Was.