motyle w brzuchu :)

witajcie postanowiłam zacząć pisac coś w rodzaju dziennika z myslą, że kiedyś dam go do przeczytania naszej córci, która obecnie jest w domu dziecka , mówię o niej nasza córcia bo kilka dni spędzonych razem sprawiło , ze zakochaliśmy się w niej na zabój. Nie tylko my zresztą, cała nasza rodzina również.Spię z jej brudna pieluszką, nie moge pracować, nie chce mi sie jeść a jak jedziemy do niej to poganiam męża tak, ze przed wyjsciem zabraniam mu nawet iść siku bo szkoda czasu przecież.Na samą myśl o niej czuję motyle w brzuchu, węć sami powiedzcie czy to nie jest miłość?:)zobaczylismy malutką pierwszy raz tydzień temu, od tamtej pory nic sie dla nas nie liczy, nawet to, ze ma nieuregulowana sytuacje prawna.Bedziemy walczyc o Ciebie malutka .Jak to mówił Pawlak w Sami Swoi jadąc do sądu ?,, sąd sądem a sprawiedliwość musi być po naszej stronie" :) i tak zaczynamy walkę o uwolnienie malutkiej prawnie, czy nam sie uda nie wiem, wiem natomiast, ze chcę z nia spędzać każdą chwilę , na ile pozwoli mi DD , chę byc przy niej i zabierać ją kiedy tylko można.Przeżyliśmy w sumie 5 strat, na które nie mielismy wpływu ale tym razem nie pozwolimy na to aby stracic nasze dziecko. Widziałam wczoraj jej mamę....bardzo bałam się tego spotkania, poszliśmy Niuśkę wykąpać, ucałować a Pani wychowawczyni mówi nam, ze mama jest u niej.Mama jest młodą osobą, z lekkim uposledzeniem.Rozmawiałysmy,opowiadała,że w przyszłym tyg idzie do pracy, ze ma dostac mieszkanie i takie rózne rzeczy, na co wychowawczyni mówi, że ona ciagle tak opowiada , od kilku lat, bo pierwszego synka również nie była w stanie wychowac i poszedł do adopcji. Przykro było patrzeć jak własna matka nie potrafi przebrać czy wykąpać malutkiej..to wszystko jest trudne, nie chcę szczęścia czyimś kosztem ale wiem również , ze mama biologiczna nie jest w stanie zaopiekowac się dzieckiem, o siebie również nie potrafi zadbać....