Kłujący spokój

Zaczęłam kłucie. Do punkcji zostało ok. 40 zastrzyków. Jestem dziwnie spokojna. I nawet zamieszanie z certyfikatami mnie nie rusza - wierzę, że ministerstwo się spręży i uda nam się zrobić transfer w listopadzie - o ile oczywiście będą zarodki. Zresztą nawet, gdyby stało się inaczej, i tak nie mam na to wpływu, więc nie będę się zadręczać. I - co ciekawe - nie mam też planu B czy C na wypadek, gdyby in vitro się nie udało, choć biorę taką ewentualność pod uwagę. Ten wyjątkowy spokój stał się o dziwo motorem do działania. Zdjęłam z zakurzonej półki w pawlaczu swoje marzenia, wzięłam je pod lupę i zaczęłam powolutku realizować... Złożyłam swoją aplikację do Francji, do firmy, w której chciałam od zawsze pracować, ale od 2 lat nie miałam odwagi wysłać tam CV... A teraz przypadkiem natrafiłam na ogłoszenie i pomyślałam: "A co mi tam"... M. też jest za. Za mną na razie 2 etapy, a podobno jest ich pięć...Jestem z siebie dumna. I zamierzam w końcu znów żyć pełnią życia. Naprawdę warto.