jest kwalifikacja ale... gdzie jest Dzieciątko?

Stary rok zakończył się bardzo obiecująco. Zakończyłam kurs, oczekiwałam wyłącznie na kwalifikacje. Złożyłam podanie o wymarzoną pracę... i miałam czekać na telefony. Tak to z jednego zrobiły się trzy. Na początku stycznia zaczęłam się martwić, że nie dzwoni ten pierwszy telefon z informacją, że mamy kwalifikacje i przechodzimy do następnego etapu. Oczekiwania na dziecko. Jak nigdy pilnowałam żeby telefon był w zasięgu ręki i w dodatku naładowany. Pewnego ranka idąc do łazienki pomyślałam, czemu nikt nie dzwoni....a tu dzyń dzyń... serce mi stanęło na moment. Dzwonili z pracy, miałam stawić się na komisję lekarską oraz do pracowni psychologicznej. Pięknie się zaczął rok! Ale nadal nie było telefonu, że mamy kwalifikacje, na szczęście miałam kontakt z resztą mojej grupy. Czekaliśmy wszyscy więc mnie to pocieszyło. Czekaliśmy nadal, wpadłam w dziwną melancholię. Niepewność, tęsknota i nadzieja mieszały się we mnie i walczyły o pierwsze miejsce. Życie pisze dziwne scenariusze. Dzień Babci i Dziadka w szkole synka, telefon wyciszony. .. i właśnie wtedy zadzwonili...a ja nie odebrałam. To mąż usłyszał:" gratulacje macie kwalifikacje!". Oczywiście nie przyszło mu do głowy zapytać o cokolwiek :-) Zadzwoniłam do OA zapytać o wszystko... wtedy uświadomiłam sobie dwie ważne i oczywiste sprawy. To, że już w każdej chwili może znaleźć się nasze Szczęście, i że dwa z trzech telefonów już dostałam. Teraz tylko czekamy na ten trzeci najważniejszy telefon...