Ile można walczyć?

Wczoraj pękłam. W moim domu źle się dzieje. Będzie to wpis zupełnie nie związany z niepłodnością, za to bardzo mi potrzebny, żeby się chociaż trochę "oczyścić". Jest mi ciężko, chociaż wiem, że muszę być silna, zwłaszcza dla mojego męża. W końcu przysięgaliśmy sobie w "w zdrowiu i w chorobie". Już jest pewne - mój mąż w zastraszającym tempie traci zdolność ostrego widzenia. W ubiegłym miesiącu byliśmy w klinice chorób oczu, aby zapisać go na laserową korekcje wady wzroku. I co? I na żadnym sprzęcie lekarz nie była w stanie go zdiagnozować - "Proszę przyjechać, kiedy będzie specjalista od chorób rogówki". Po paru dniach diagnoza: stożkowanie rogówki stadium 4 (w cztero stopniowej skali). Pytam się dlaczego okulista wcześniej go nie wysłał na specjalistyczne badania, tylko co chwilę zmieniał szkła i zwalał winę na astygmatyzm? Żeby to jeden się pomylił to bym powiedziała, że niekompetentny, ale dwóch? Czy w Polsce nie ma dobrych lekarzy? Czy z ginekologami jest tak samo? Ponoć choroba ciężka do zdiagnozowania, ale jasna cholera, czemu on, młody jest przecież? Mąż był załamany, a ja nie wiem jak mu pomóc, jak ja bym się czuła gdyby ktoś mi powiedział że za parę lat mogę widzieć tylko mgłę? Zaczęliśmy szukać, kilka nocy w Internecie szukając, jak sobie z tym poradzić, jak zahamować rozwój choroby (bo wyleczyć jej się nie da), w ubiegłym tygodniu przeszedł zabieg (oczywiście nie ma mowy o jakiejś refundacji!) - na razie na jednym oku. Nie wiemy czy choroba się zatrzyma, czy rogówka nie będzie się dalej fałdować, czy nie dojdzie do jej zapalenia, co w Polsce jest chyba równoznaczne ze stratą wzroku, bo wyleczyć można tylko przeszczepem, a kolejki są niemiłosierne i mąż się nie kwalifikuje, bo (ha!) nie ma zapalenia! Polska... Boże daj nam siłę, walczymy o wzrok, walczymy o dziecko - ile jeszcze jesteśmy w stanie wywalczyć?