1 na 5

To już ponad siedem miesięcy jak jestem mamą, czas strasznie szybko leci. Za nami pierwszy dzień mamy i pierwsze słowo "mama". Taki prezent dostałam od Tosi w tym wyjątkowym dniu. Radość ogromna, ale też czas rozmyślań, że dopiero tak niedawno byliśmy niepłodni i w sumie nadal w głębi tak się czuję. Gdyby nie in vitro, to nie miałabym teraz swojego szczęścia. Nigdy tu o tym nie pisałam, ale w mojej drodze towarzyszyły mi dwie bliskie koleżanki, które nadal czekają na swoje dzieci. Były nas trzy pary takich "1 na 5". Trzy bardzo różne przypadki. Razem się wspierałyśmy, modliłyśmy, pocieszałyśmy. Teraz nasze relacje są trudniejsze, bo ja jestem po tej drugiej stronie. Bliska, a zarazem daleka, bo przecież wszystko się zmieniło. One mnie wspierały w mojej decyzji, chociaż same nie zdecydowałyby się na in vitro. Jednak trwały przy mnie. Ja teraz czuję, że właściwie nic nie mogę dla nich zrobić, tylko być i czuwać, wspierać, ale tak trochę z daleka, bo teraz ja jestem już mamą, a one nadal nie...To smutne, ale przez to nie mogę do końca cieszyć się swoim macierzyństwem, bo wiem, że choć tego nie powiedzą, to bardzo je to boli :(