Dzisiaj zawitalam do szpitala wyjątkowo wcześnie. Czwarta rano stałam przed oddziałem, żeby mnie wpuścili. Potem wybudzialm Malpkę ze snu. Otworzył zaspane oczka, zmruzył, potarł i uśmiechnął się taki szczęśliwy. Niespodziewana pobudka była spowodowana badaniem eeg którego Małpka nie pozwalał zrobić. Dlatego lekarz prowadząca zasugerowała wyburzenie Go w nocy i nie pozwolenie na sen aż do badania. To była dluuuga noc, kolejna nieprzespana. Noc wcześniej mój średniak całą nockę wymiotował, od rana siedziałam z Nim u lekarza, aż sama się pochorowalam. Gdy tak nosilam Malpkę na rękach, czułam się tak źle , ze myślałam, że zemdleje. Ale daliśmy rady. Trzy doby bez snu, Małpka walczył z Panią technik, która zakładała mu oprzyrządowanie. Nie pozwolił się odłożyć wiec w czasie badania trzymałam Go na rękach. Cała zdrętwiałam, co chwila oczy mi uciekały i sytuacja była dość zabawna. Na szczęście wreszcie udało się zrobić badanie, trzy razy próbowali ale Małpka śpi jak zając pod miedzą i nie bardzo chce współpracować.
W naszych relacjach pojawia się coraz więcej sygnałów, ze Małpka nas akceptuje, ze się przywiązuje, ze zaczyna ufać. Wie już, ze odchodzę ale wracam i czeka.... A jak się cieszy gdy mnie widzi, oj cudnie jest. Zmienił się bardzo z wyglądu, nie ma już nic z placowkowego dziecka jest uroczy, słodki bobas. Dzisiaj na dyżurze była pielęgniarka z która widziałyśmy się w sobotę a ona pyta mnie gdzie leży Mały i kiedy był przyjęty bo Ona nie zna dziecka. Ja zdziwiona mowię, ze on to K.K. A ona o Boże nie poznałam Go ale się zmienił. :-) wiec to nie tylko moje spostrzeżenie. Zaczyna pięknie rozmawiać, powtarza sylaby, śpiewa, i uczy się nowych rzeczy bardzo szybko.