A tak mnie naszło na refleksję

Lekko nie jest, ale staram się podnieść. Nie mam wyjścia. Przegraliśmy bitwę, ale nie walkę. W nowym cyklu podchodzimy do transferu. Pani doktor zadecydowała, nie ma na co czekać trzeba działać.Powiem Wam po cichu, że bardzo mnie to cieszy :) No dobra, a teraz muszę Wam opowiedzieć o czymś co mnie zszokowało i czego chyba się tak najbardziej boję. Zarówno w mojej rodzinie jak i męża jest dużo bezdzietnych małżeństw. My akurat jeszcze nie odstajemy od normy z tego względu, że ja jestem bardzo młoda i wszyscy myślą, że nie chcę mieć dzieci bo najpierw muszę skończyć studia, potem znaleźć dobrą pracę no i też bardzo dobrze gram rozkapryszoną dziewuchę, która nie ma ochoty bawić się w pieluchy (taki mechanizm obronny wytworzyłam sobie z panią psycholog). Dlatego jak widujemy się z rodziną nikt nie ma odwagi zapytać, niekiedy tylko mierzą mnie z góry do dołu patrząc na brzuch. Z racji tego, że cała rodzina męża, to zagorzali katolicy, nic nie wiedzą o naszych problemach bo nigdy by nie zaakceptowali dziecka z in vitro. Teściowa ma jednego wnuczka, ale niestety marzą o wnuczce. Przy każdej okazji teściowie nie omieszkają się potwierdzić, że z naszej strony oczekują wnuczki. Brat męża, który obdarzył ich wnukiem, stwierdził, iż nie decydujemy się na dziecko bo jesteśmy wygodni, ciągle gdzieś wyjeżdżamy, chodzimy na imprezy i dziecko nam nie na rękę. W pierwszej chwili zabolało, ale potem pomyślałam, niech tak myśli. Szwagier bardzo pęka z dumy, że jako pierwszy zrobił z teściów dziadków i uważa, że jemu wszystko się należy bo on ma pełną rodzinę. Do tego się przyzwyczaiłam, więc jakoś to wytrzymuje. Kolejna sytuacja związana z moją teściową., która sprawiła, że oniemiałam. Niedawne święta wielkanocne. Teściowa żali się na drugiego syna, kawalera, lat 35. Wszyscy żonaci, dzieciaci, pozakładali rodziny. W jego wieku to już wstyd, powinien do kościoła za rękę z co najmniej 5-letnim chłopczykiem iść. Myślę sobie zaraz i nam się oberwie no i się nie myliłam. Wy też byście się tylko bawili, za dużo wolnego czasu macie, tylko głupoty Wam w głowie. A ja sobie myślę, oj kobieto żebyś ty wiedziała jakie smutne myśli mam w głowie, jaki tam mętlik to by ci było naprawdę głupio. Natomiast to co ostatnio usłyszałam, na temat naszego kuzyna i jego żony mnie poruszyło najbardziej. Oni są grubo po 30, nie mają dzieci. Jakoś zeszło na ich temat i teściowa zaczęła. Z tego co tam ludzie gadają to ponoć ona JEST NIE ZDATNA. Jak to nie zdatna zaczęłam ciągnąć. No ona się nie nadaje, niby kawał kobiety taka postawna a zaciążyć nie może. W tamtej chwili zrobiło mi się gorąco. Pomyślałam, że skoro tak mówią o tej dziewczynie, nie długo zaczną mówić o mnie. Szturchnęłam męża dyskretnie i odpowiedziałam teściowej. Mamo przecież Renacie na pewno jest przykro, na pewno się domyśla tych wszystkich plotek. Nawet jak nie mogą mieć dzieci, to na pewno się kochają i są szczęśliwi. Teściowa tylko coś tam burknęła, a widzisz ludzie już tacy są, gadają i będą gadać. I na koniec coś co zbiło mnie z nóg. Teściu opowiada, że na wsi był wypadek. A wiesz kto prowadził po pijaku. No kto- pytam. No ten znajduch, był pijany i po narkotykach. Mówię nie znam takiego i pytam czy to nazwisko czy taka ksywa. Na to teściu odpowiada. No przecież on nazwisko ma Kowalski, oni dali mu swoje nazwisko jak go kupili. Dopiero zaczyna mi się coś rozświetlać w głowie. Pytam dalej czyli co oni kupili sobie dziecko? Teściu zaczął od początku. Oni nie mieli swoich dzieci i kupili sobie znajducha tzn, wzięli go z biedula. O matko jakie to przykre, jakie ludzie mają pojęcie o adopcji. Przeraziłam, się podejściem naszej rodziny do problemu bezdzietności czy adopcji. I powiem Wam szczerze, że ich oceny, krytyki na nasz temat boję się najbardziej.