Odwieźliśmy Małpkę do pogotowia opiekuńczego w którym obecnie przebywa. Niby nic wielkiego ale serce mi pękało, za trzy dni znowu będziemy razem. Ale to dopiero za trzy dni. Łzy mi same lecą, jestem rozdrażniona i już mężowi się dostało. Nie mogę zapomnieć tego zdziwienia w oczach Małpki jak obudził się już w znajomym pogotowiu, nie mógł biedak zrozumieć co się dzieje. Czemu mama Go oddaje, wyciągnął rączki do opiekunki. A mnie pękło serce. Nie powinniśmy przeżywać takich rostań. Nikt nie powinien odbierać nam naszego szczęścia, tej radości z bycia razem. Patrzę na puste łóżeczko i tak bardzo tęsknię. Czuję taką bezradność, w głowie mi aż huczy. Gdzie mój synek?
Zdawałam sobie sprawę, że procedury mogą potrwać nawet kilka miesięcy, uprzedzali nas o tym. Ale nie byłam gotowa na takie wydzieranie serca z ciała za kazdym naszym rozstaniem. Dobrze, że nasza Czarodziejka to taka ciepła i dobra kobieta, która rozumie nasze potrzeby, nie staje nan na drodze do bycia razem. Jestem jej za to niezmiernie wdzięczna. Oby te męczarnie rychło dobiegły końca. Tęsknię za Małpką :-(