samotność

W dniu urodzin życzę Ci dużo optymizmu, wiary w siebie i wielu życzliwych Przyjaciół wokół. Nie poddawaj się. Jeszcze dużo przed Tobą wspaniałych chwil.

Przede wszystkim zdrowia, spełnienia TEGO marzenia - nieważne, jaką drogą.co do samotności i żałoby -daj sobie czas, masz prawo. Otoczenie tego nie zrozumie, bo nie jest Tobą i nie było w Twojej sytuacji. I pamiętaj-jesteś wartościowym człowiekiem, niezależnie od tego, czy będziesz mieć dziecko czy nie.Nie wono Ci myśleć inaczej. Życie nie polega na spełnianiu oczekiwań innych. Trzymaj się ciepło

Z okazji urodzin życzę Ci spełnienia tego najważniejszego marzenia. Przeżyj tą żałobę, wypłacz się to pomaga, ale życie toczy się dalej masz dla kogo żyć. Masz męża, rodzinę, rodzeństwo. Rozumiem twój strach, ja mam podobnie. Boję się samotności,nie znam nikogo z bliskiego otoczenia kto ma problem z niepłodnością. Czuję się jak UFO na tej planecie.Mimo że u nas ma problem mój mąż a nie ja, ale ja też czuję się niepłodna bo niby z kim mam mieć dzieci jak nie z nim? Ale wiem że muszę normalnie żyć, bo jeżeli zamknę się w czterech ścianach to mi w niczym nie pomoże..

Życie ciągle nas zaskakuje stawiając przeszkody na drodze do marzeń i choć nie mamy na to wpływu musimy wierzyć,że jutro wyjdzie słońce i wszystko się ułoży.Przeżyj te trudne chwile w taki sposób w jaki tego potrzebujesz nie oglądając się na innych.Daj sobie czas i nabierz sił. Ps z okazji urodzin życzę Ci aby wszystko czego pragniesz się spełniło

Kochana, czasem pogrążenie się w smutku i poczuciu beznadziejności też jest potrzebne- choćby po to, aby potem wchodząc na szczyt móc pamiętać o dolinach i doceniać, jaką drogę się przebyło. Jeśli scenariusz porazki się powtórzy to nie będzie to dowód na to, że Jesteś beznadziejna, tylko wskazówka do weryfikacji planów. Nie ustawiaj sobie, proszę, myślenia na poziomie: jak się teraz nie uda to potop. To po pierwsze nie będzie potop dożywotni, a po drugie wtedy Twój poziom oczekiwań wobec samej siebie urośnie do poziomu takiego napięcia, że będzie Ci z tym tylko coraz trudniej. A w tym wszystkim jesteście przecież Wy. Scenariusze o dawstwie, adopcji, bezdzietności są naturalne, nie trzeba się ich bać. Nie podpisujesz żadnego cyrografu pozwalając sobie o nich myśleć, po prostu rozważasz różne opcje i tak do tego warto podchodzić. zobacz, na bocianie jest 90 tysięcy ludzi w podobnej sytuacji- nie Jesteś samotna. Znakomita większość z nich wychodzi przez furtkę z napisem rodzicielstwo. Czasem jest to rodzicielstwo niegenetyczne, czasem jest to rodzicielstwo adopcyjne, ale to nadal jest rodzicielstwo. Niepłodność w ogóle wiąze się z negocjacjami, wiadomo. Zaczynamy w punkcie "sypialnia, świeczki i bach! ciąża", kończymy w różnych punktach, do których dochodzimy drogą rozmów, kryzysów, przesuwania granic. To, że finalny punkt będzie różny od tego założonego na samym początku ścieżki jest częścią tej drogi. Czasem drugie wyjście okazuje się tym najlepszym, choć kiedyś było zaledwie "drugie" :)

Kochana wiem,że co nie powiem to nic nie zmieni tego co czujesz.Znam to, 2 podejścia , oba bez transferu..Za pierwszym razem byłam przygotowana na to,że może się nie udać ,że bardzo często pierwsza próba sie nie powodzi,ale nigdy nei myślalam,że skończy sie zanim się zacznie,że nie będzie tranferu.. 2 próba- postanowiłam,że jeśli sytuacja się powtórzy to damy spokój.I faktycznie to samo:(Ale nie da sie odpuścić, teraz myśel ,że do 3 razy sztuka..Ciągle mam nadzieje, nie wierze ,że nie będe mamą.Serce mi pęka.Szczerze mówiąc sama nie wiem co robić,lekarze mówią,że szkdoa naszych pieniędzy, a z drugiej strony,że jestem jeszcze młoda(27lat) Trzymaj się!Czasem potrzeba czasu aby wszystko nabrało jakiegoś sensu.. Czytam Twoje wcześniejsze posty i nasza historia jest bardziej podobna niż myślałam.Moja mam też ma raka, też przy ostatnich przerzutach usłyszałam"chce jeszcze dożyc Twojego dziecka" i co tu powiedziec?powiedzialam, jej ,że troche za długow takim razie chce życ, bo tego to nawet ja niedozyje:(

p