RADOŚĆ

Jeszcze jest dużo czasu, jeszcze wszystko się może zdarzyć, ale ta mała istotka już sprawiła tyle radości tak wielu osobom. Trzymaliśmy w tajemnicy do końca pierwszego trymestru. Potem rajd po rodzinie. Najpierw moi rodzice, uradowani, ale niezbyt wylewni, radość widać w oczach i gestach. Mama wyznała mi, że bała się, że nigdy nie będziemy mieć dzieci. Potem rodzice M. Dla nich jeszcze większa niespodzianka, gratulacjom nie było końca, z wrażenia nie mogli spać całą noc. Następnego dnia zasypali nas przepełnionymi radością smsami. Potem dziadek, który też już nie wierzył. Ma prawnuki, u nas czekał najdłużej - a niewiele czasu mu zostało. Teraz ma motywację, by walczyć o każdy dzień. Jak to powiedział "jest usatysfakcjonowany genetycznie". Potem po kolei dowiadywał się każdy napotkany z bliższej i dalszej rodziny. Prosimy o dyskrecję, wieści chcemy przekazywać osobiście. Chcemy wspólnie przeżywać tę radość. Nikt z nich nie wie, jak ciężko było. Nigdy się nie dowie, bo to już nie jest ważne. Najważniejszy jest lokator - niech rośnie i ma się dobrze. Jak się urodzi zaleje go morze miłości.