Od sierpnia ciągnie się nasza sprawa, wciąż jeździmy do Ostrygi. Cieszy się nareszcie na nasz widok, i nawet zaczyna z mężem się kontaktować, mówi o nim tata, i próbuje się z nim bawić.
Coraz fajniejsza jest, coraz bardziej pokazuje jaka naprawdę jest. Charakterna, zadziorna, dzika. Ale przy tym wesoła, skłonna do żartów.
Ostatnio pod koniec wizyty, mówię jedziemy do domu a Ostryga szybciutko pobiegła po kurteczkę, serce mi złamała. Musiałam Jej tłumaczyć, że jeszcze nie teraz, że niestety Ona zostaje. Opuściła głowę, tak nisko, że nie sądziłam, że tak można. Żal mi Jej, cholerne sądy i ich opieszałość, przez dwa tygodnie nadano tylko sygnaturę. Myślałam, że pójdzie szybciej, ale nie... kolejny tydzień nic się nie dzieje, może w przyszłym tygodniu, może nie... Wszystko palcem na wodzie pisane...
Ręce mi opadają, sama nie wiem co robić, OA mają pisać pismo, czy to coś da? nie wiem, wątpię...