nie zostalo mi już nic

Nie potrafię chyba przyjąć do wiadomości, że to koniec.... nie udało się nam. Wczoraj na na usg, nie było serduszka....Mam zaczekać,ale nie wierzę,wiem, że nie ma dla nas nadziei....Nasze szczęście trwało miesiąc, miesiąc nadzei i radość w ciągu jednej chwili zamienił się w dzień rozpaczy, bólu, łez... Nie wiem co mam robić, jak zyć, jak czuć, jak nie płakać. Wierzyłam, że po tylu trudach i latach czekania będzie nam dane zostać rodzicami, Pan Bóg chciał inaczej, ale nie rozumiem dlaczego... Nie sądziłam, że strata może tak mocno boleć, nie mam chyba słów, które określiłyby mój stan. Jestem, ale mnie nie ma, nic nie ma sensu.....Nie chcę żyć...