Wschodami gwiazd i zachodami,
Odmierzam czas liści kolorami
Odmierzam czas nie używając dat
Czekaniem na niespodziewane,
Straconych szans rozpamiętywaniem
Odmierzam czas, nie używając dat
Nie liczę godzin i lat, to życie mija nie ja
Bliżej gwiazd, bliżej dna jestem wciąż taki sam
Wciąż ten sam
Nie liczę godzin i lat, to życie mija nie ja
Z kilku dni w morzu dat własny swój znaczę ślad
Własny ślad
Właśnie przypomniał mi się tekst tej starej piosenki. Kilka dni temu sprzątałam w szafce i natknęłam się na paczuszkę z zaproszeniami. Zawsze odkładam tam zaproszenia i zawiadomienia które dostajemy - na śluby naszych przyjaciół i znajomych, na chrzciny i inne ważne uroczystości. Wśród tych zaproszeń było jedno czarno białe – zaproszenie na studniówkę- data 20 stycznia 1996. Stódniówkę wyjątkową (z resztą jedyną na jakiej byłam
). Na tej studniówce, na szkolnym korytarzu prowadzącym do sali gimnastycznej A. mi się oświadczył. Dopiero przeglądając stare zaproszenia zdałam sobie sparwę,że to już 11 lat i że to było 20 stycznia. Zazwyczaj pary mają „ważne daty” – datę pierwszej randki, pierwszego spotkania... My jakoś takiej daty nie mamy- owszem obchodzimy rocznicę ślubu, ale nie jest to dla nas jakiś wyjątkowo ważny dzień. Poznaliśmy się w liceum i chyba żadne z nas nie pamięta dokładnie kiedy. Pierwsza randka też jakoś „umknęła”...
Zużytych słów przesypywaniem,
Gubieniem dróg i odnajdywaniem
Odmierzam czas, nie używając dat
Bez godzin i bez kalendarzy,
Długością dni i zmiennością zdarzeń
Odmierzam czas, nie używając dat
I tak minęło 11 lat, ponad 7 od naszego ślubu i czy czuję się inaczej niż wówczas na tym szkolnym korytarzu? Jestem wciąż taka sama, może inaczej patrzę na świat, bo świat się zamienił przez te 11 lat, bo mam ze sobą jakiś „bagaż doświadczeń”, bo chyba „wydoroślałam”...Chociaż jak przytulam się czasem do A. ciągle czuję się jak mała dziewczynka, która chce aby ktoś pogłaskał ją po głowie i powiedział: „Będzie dobrze”. I mam takiego kogoś z kim mogę śmiać się i płakać, kogo kocham, za to że jest zawsze kiedy go potrzebuję...
Odmierzam czas liści kolorami
Odmierzam czas nie używając dat
Czekaniem na niespodziewane,
Straconych szans rozpamiętywaniem
Odmierzam czas, nie używając dat
Nie liczę godzin i lat, to życie mija nie ja
Bliżej gwiazd, bliżej dna jestem wciąż taki sam
Wciąż ten sam
Nie liczę godzin i lat, to życie mija nie ja
Z kilku dni w morzu dat własny swój znaczę ślad
Własny ślad
Właśnie przypomniał mi się tekst tej starej piosenki. Kilka dni temu sprzątałam w szafce i natknęłam się na paczuszkę z zaproszeniami. Zawsze odkładam tam zaproszenia i zawiadomienia które dostajemy - na śluby naszych przyjaciół i znajomych, na chrzciny i inne ważne uroczystości. Wśród tych zaproszeń było jedno czarno białe – zaproszenie na studniówkę- data 20 stycznia 1996. Stódniówkę wyjątkową (z resztą jedyną na jakiej byłam
). Na tej studniówce, na szkolnym korytarzu prowadzącym do sali gimnastycznej A. mi się oświadczył. Dopiero przeglądając stare zaproszenia zdałam sobie sparwę,że to już 11 lat i że to było 20 stycznia. Zazwyczaj pary mają „ważne daty” – datę pierwszej randki, pierwszego spotkania... My jakoś takiej daty nie mamy- owszem obchodzimy rocznicę ślubu, ale nie jest to dla nas jakiś wyjątkowo ważny dzień. Poznaliśmy się w liceum i chyba żadne z nas nie pamięta dokładnie kiedy. Pierwsza randka też jakoś „umknęła”...Zużytych słów przesypywaniem,
Gubieniem dróg i odnajdywaniem
Odmierzam czas, nie używając dat
Bez godzin i bez kalendarzy,
Długością dni i zmiennością zdarzeń
Odmierzam czas, nie używając dat
I tak minęło 11 lat, ponad 7 od naszego ślubu i czy czuję się inaczej niż wówczas na tym szkolnym korytarzu? Jestem wciąż taka sama, może inaczej patrzę na świat, bo świat się zamienił przez te 11 lat, bo mam ze sobą jakiś „bagaż doświadczeń”, bo chyba „wydoroślałam”...Chociaż jak przytulam się czasem do A. ciągle czuję się jak mała dziewczynka, która chce aby ktoś pogłaskał ją po głowie i powiedział: „Będzie dobrze”. I mam takiego kogoś z kim mogę śmiać się i płakać, kogo kocham, za to że jest zawsze kiedy go potrzebuję...
GRATULACJE !!!
Ja całkiem podobnie, w Walentynki minęła 9 Rocznica poproszenia o rękę ...
A równiutko za dwa miesiące będzie 9 Rocznica naszego Ślubu, a pierwsza randka była ponad 13 lat temu ...
Jak to kiedyś wydawało się , że sielanka i zabawa będzie wiecznie trwać ... a życie ... cóż niosło różne dobre i złe dary w prezencie. Aż trudno uwierzyć, że nadal chcemy być tymi małymi dziewczynkami . Ja też nadal tak mam ...
Sciskam , życząc samych pieknych chwil ... i obyś nigdy nie liczyła godzin i dat