NAJSMUTNIEJSZA ROCZNICA

Kolejna nieprzespana noc. A już prawie się udało, położyłam się o 23:30 i już zasypiałam. Przyśniło mi się, że była niedziela, wracaliśmy od rodziców, podjechaliśmy pod dom, siedzieliśmy w samochodzie, ja chciałam wysiadać, a M. zatrzymał mnie i powiedział, że odebrał wyniki i że są bardzo złe.. Byłam przerażona, smutna, przygnębiona. Zaczęłam płakać w tym śnie i się obudziłam. Po przebudzeniu pomyślałam "o rety, jaki koszmarny sen!" i wtedy spadło na mnie to co nieuchronne: TO NIE BYŁ SEN!!! To było wspomnienie wydarzenia, które miało miejsce dokładnie rok temu.. Zaledwie rok, a wydaje się wiecznością.. Potem przez godzinę wyłam z rozpaczy, a mój M. bał się nawet zbliżyć do drzwi sypialni.. Jak dużo się zmieniło - gdy płakałam rok temu przychodził i mnie przytulał, obiecując, że wszystko będzie dobrze; że wszystko jest dla ludzi, że mamy oszczędności i przejdziemy przez in vitro, że jest refundacja in vitro.. Teraz już mnie nie pociesza - sam chyba stracił nadzieję..