Kraina mojej córeczki

Mój dom to kraina mojej Córeczki. Tak bardzo czekałam na tak wyglądający dom. Kołyska, w niej Hanusia, książeczki, grzechoteczki, baloniki, wózek, leżaczek, łózeczko, kaftaniki, pieluszki... przechadzam się wśród tych drobiazgów i nadal wciąz nie moge uwierzyć.... Hanusia ma już ponad 4 kilogramy, 29 pażdziernika skończy 5 miesiąc urodzeniowy, 5 listopada 2-gi miesiąc skorygowany. Jest śliczną, dla mnie już dużą dziewczynką :) Jestem tak szczęśliwa, tak bardzo szczęsliwa tuląc Ją w ramionach... Spotkał mnie Cud - codzień sobie to uświadamiam. Hania ma super apetyt, rosnie jak na drożdzach, lekarze chwalą Ją, a ja wtedy się rozpływam... Nie uwierzycie, ale - nadal odciągam mleko z piersi. Sama nie mogę w to uwierzyć, że tak długo udało mi się utrzymac laktację, poza tym odciągam nadal tyle mleka, że starcza Hani, dziś rozmroziłam pierwszy woreczek mleka, bo bałam sie, że mi nie starczy, Hania je coraz więcej. No i dodam jeszcze, że odciągam 2 razy na dobę, 2xpo około 250-300ml, nie wiem jakim cudem nie mam zastojów. Niektóre z Was może pamiętają, że miałam straszne problemy, z zastojami, miałam zapalenie w jednej piersi, już byłam na skraju załamania, wykupiłam juz tabletki żeby przerwać laktacje, ale koleżanka-ginekolog namówiła mnie żebym jeszcze spróbowała przetrzymac kryzys. Spróbowałam i ... karmię do dziś. Chciałabym powoli przestac karmić, mam zamrożone mleko na kolejne 3 miesiące, najlepiej, żeby mleko samo sie skonczyło , ale okazuje sie, że jestem niezła krówką, moje mleczarnie produkuja i produkują! Z rehabilitacji zaliczamy tylko lekcje prawidłowego układania Hani. Koleżanka rehabilitująca wczesniaczki poradziła kilka ćwiczeń wspomagających, poza tym baaardzo chwali moją córeńkę, a ja tak strasznie się cieszę... miód na moje uszy. Hanusia uśmiecha się, ale niezbyt często. Czekam z utęsknieniem na częstsze uśmiechy. Buzieńkę ma pogodną, badawczo ogląda nasz dom, wpatruje sie w nas.Czasem jedząc mleczko chwyta sobie oboma rączkami butelkę - cudny widok :) czasem składa rączki jak do modlitwy, czasami ssie piąstkę lub kciuka - czyżby ząbki szły? ;) Pięknie podnosi głowę leżąc na brzuszku, no może nie na długo, ale bardzo sie stara. Jak nosimy Ja na odbicie na ramieniu to głowa mocno zadarta w górę. Cwiczymy wodzenie wzrokiem za grzechotką. Mamy troszkę problemy brzuszkowe, brzusio boli, duzo bąków, no ale podobno wszystkie dzieci w mniejszym lub większym stopniu przez to przecodzą. Mamy też pleśniawke w buzi w promocji ;) smarujemy ją aftinem od kilku dni, zmniejsza sie, ale jeszcze jest. Uczęszczamy na tysiące konsultacji, pokazujemy się wciaż i w kółko, czy aby wszystko dobrze, czy napweno nic się nie dzieje. Niepokój mój największy za każdym razem to usg główki, na razie wszystko o.k. Wciąz i w kółko jestem pytana przez nowe osoby z której ciąży urodziła się Hania i który to poród. I ta chwila ciszy, wzrok rozmówcy z kartki przenosi się na mnie, często słyszę : to prawdziwy Cud, czasem rozmowca pyta, jak sobie z tym poradziłam/poradziliśmy, czy nie potrzebujemy pomocy psychologa. A my patrzymy na Hanię i nie umiemy ubrać w słowa naszego szczęścia. Język polski jest zbyt ubogi. Bo Hania jest prawdziwym Cudem. Powtarzam i mówię to ludziom dookoła. A jak sobie z tym poradzilismy - sama nie wiem jak, ale myslę, że Bóg poza tym, że dał mi Cud w postai Hani, to dał mi jeszcze siłę dożyć do tego moemntu i nie zwariować. A teraz muszę już skończyć, bo jest prawie 23.00, Hania zaraz się obudzi na jedzonko, muszę przygotować mleczko dla mojego malego łakomczuszka.