Kolejny dzień.

Popłakałam, poukładałam sobie w głowie, porozmawiałam z mężem i wzięlam się w garść - dla Ciebie moja Gwiazdko. Postanowiłam pojechać dziś przed południem, zeby byc z Tobą, bo jeśli Ty mnie potrzebujesz, to nic innego nie ma sensu. Weszłam, byla fajna pielęgniarka przy Hani. Powiedziałam: "proszę mnie pochwalić, że tu stoję". Usmiechnęla się:" Widziałam jak pani wczoraj wychodziła. Na pani miejscu tez bym płakała". Zagryzlam zęby i udawałam, że nie widzę tej rury, mówiłam, śpiewałam, głaskałam Cie po główce. Tak bardzo jest Ci niewygodnie Haniu, wiem, tak walczysz z ta plastikową rurą w gardełku, tak musi być Gwiazdko moja. Podobno dziś już mysleli żeby rozintubować Hanusię, dają antybiotyk, jest infekcja w oskrzelach. Jest tez dużo wydzieliny, która odsysają przez rurke, dlatego intubacja jeszcze zostaje. Jutro będziemy wiedzie więcej, będzie Hani lekarz. Dziś było też usg serduszka, jutro wynik. Dziękuję, że jesteście z nami.