"język frankowy"- czyli jak się dogadujemy ;-)

Franek rozgaduje się na dobre. Większość dialogów z nim to mieszanina języka polskiego z "frankowym", ale dogadać się można ;-) Na siebie mówi "Ja" i pokazuje palcem. Ostatnio porysował kredką stolik (rysowanie to mania obojga), pokazuje mi i mówi -Beee!Beee! - A kto zrobił tu takie "be"??-pytam -Ja! - z dumą odpowiada mój Synek. Ja robi też "kumpę"- niestety w pieluchę. Ale zapytany "A jak się woła?" odpowiada głośno "Taaataaa kumpa!!!" i często woła- ale już po fakcie jak mu przeszkadza w chodzeniu. - Mama,mama!!! Ja mniam mniam bamama!! - Franek stoi przed parapetem w kuchni i pokazuje na miskę z owocami. - Piii, Ja piiii!! - próbuje sięgnąć stojącą na komodzie butelkę z herbatką. - Franuś co zjesz na śniadanie? - Pampa!Kanka!Yrra!Buła!- wylicza Franuś pokazując na palcach. Zestaw najbardziej porządany czyli papryka, szynka, ser i chleb lub bułka. Dobry jest też "Górka" czyli ogórek kwaszony. Franek lubi jeść własciwie wszystko- większość z tych rzeczy ma swoją nazwę w języku "frankowym" - "upa" (chrupka), "plapki" (płatki), "abo" (jabłko), "nininiu"(mleko), "dandon"(jogurt lub danonek) itp. W sklepie sam mówi pani "Buła da!". Mało kulturalnie ale Pani daje :-) (a mama płaci), dziękuje też nie mówi, czasem jak nam coś daje to mówi "Denke"- co oznacza, że my mamy powiedzieć "dziękuję". Wie też,że kurka (kuka) znosi jajo, a krówka "muuu" daje "niuniu" ;-) Jednak ulubione zdanie wypowiadane nawet w nocy to: - Rara kółka ma! (rara=śmieciara) zwykle potem jest: - Brrrym brrrym kółka ma!La ma! Najfajniej jest na spacerze jak można iść wzdłuż zaparkownych aut i sprawdzać osobiście czy każdy ma kółka i lampy. Jest to czynność, która nigdy się nie nudzi (albo ja jeszcze nie wytrzymałam tyle żeby on mógł się znudzić...) Zatem najfajnieszy spacer jest ulicami gdzie jedzie babmbaj, brrym-brrym, rara, tiir i inne interesujące rzeczy. Super jest też pracujący "ga" czyli dźwig. No i na tyle dziś, bo Ja się obudził i nie chce siedzieć w łóżeczku :-)