Jajo dostarczone

We wtorek dwudziestego ósmego lutego byłam w Białymstoku. Pisałam o tym. Jajo w procesie wzrastania. Miało dojrzeć na niedzielę. Tymczasem jednak w czwartek wieczorem poczułam, że to nie będzie niedziela. To będzie teraz. Natychmiast. Przytulanie.... W celu prokreacji nie przyjemności bynajmniej jest nad wyraz uciążliwe. Stresujące. Napinające. Przynajmniej dla nas. Dla dwojga ludzi, którzy byli w ciąży sześc razy z czego wyszło tylko jedno dziecko. Pozostałe, to Anioły. No ale nie o tym dzisiaj. Wróćmy do przytulania. No wyszło a przynajmniej główna jego część. Armia chłopaków została wysłana na potyczkę z moją komórką jajową. Płyńcie chłopcy, płyńcie. Tylko szybciutko!!!!!! Na spotkanie z nowym życiem..... W piątek w Białymstoku usg potwierdza moje przypuszczenia. Pęcherzyk pękł. Tak po prostu. W zasadzie dlaczego by i nie. Pada pytanie: "współżyła Pani?". No i bardzo dobrze. Poprawić i czekać na wyniki. Szanse są. Komórka wzmocniona po lekach. Ale znasz sina statystyki...... Znam, znam Panie Profesorze..... Wieczorem powtórka z przytulania... Armia numer dwa wysłana. Od tego czasu minął tydzień. Ja, no cóż jak każda starająca mam różne odczucia. Na przemian - raz czuję, że jestem w ciąży, raz oczywiście nie jestem. Jednak jest coś zadziwiającego. Mianowicie nie ma we mnie napięcia. Czekam. Zwyczajnie. Gotowa na każdy werdykt. Pewnie, że chciałabym ale z drugiej strony ilu osobom udaje się za pierwszym razem? A z trzeciej strony dlaczego by się miało nie udać za pierwszym razem? A z czwartej strony przecież sina jestem. No błagam - za pierwszy, razem?! Czekam. W przyszły czwartek testuję. Znając siebie nie wytrzymam. Pewnie zrobię test w środę. A póki co nic ode mnie już nie zależy. No tylko łykanie duphastonu. Tyle. Reszta jest w rękach Niebios. Tam są Decydenci w sprawie mojego życia. W sprawie przyszłego życia.... Byłoby nad wyraz cudownie..... Kciuki i dobra wola Cioć Bocianowiczek oczywiście wskazana - sina oczekująca ;)