Jestem przerażona jak szybko mija czas od piątku do piątku, a jednocześnie nie mogę doczekać się środy. W pracy dwóm koleżanko powiedziałam, dlaczego się spóźnię, a może w ogóle nie dotrę do pracy w tym dniu. One ucieszone moją decyzją zaproponowały mi poznanie z ich znajomymi, którzy mają adoptowane dzieci. Umówiliśmy się na grilla u nas w poniedziałek, dziś dowiedziałam się, że będą wszyscy i one ze swoimi rodzinkami i Ci znajomi ze swoimi pociechami (3+5+3+3+2) - tylko my bez dzieci... Nie miałam pojęcia, że tak szybko poszerzy się grono naszych znajomych. W czasie leczenia trochę ich ubyło, bo za bardzo byliśmy skupieni na cyklu, inne tematy i potrzeby, rozmijaliśmy się. Otuchą napawa mnie to co się zaczyna wokół mnie dziać. Powoli, ale inaczej.
-----------------------------------------------------------------
"Ludzie myślą czasem, jak zabić czas, a to czas ich zabija!"
