CIERPLIWOŚĆ

Dzieje się. Jutro punkcja wyhodowanych ok. 16 pęcherzyków, ponoć bardzo ładnych. Ale transferu w tym cyklu nie będzie - estradiol poszybował w górę i najwcześniej za miesiąc będziemy gościć w brzuchu kropeczkę. A ja ćwiczę cierpliwość. Od początku długiego protokołu żyłam tym, że "do końca stycznia będzie wiadomo". Wczoraj, po odebraniu wyniku estradiolu (wiele godzin przed wizytą) już wiedziałam, że będzie inaczej. Cierpliwości musi wystarczyć na jeszcze trochę.. Jeszcze wczoraj wieczorem, po wizycie było mi trochę smutno.. Dziś od rana planuję ile rzeczy zrobię, jak już będę po punkcji. I już bym chciała być po, już wiedzieć ile dojrzałych komórek, ile zarodków. Już nie czuć ucisku w jajnikach, tylko wyciągnąć z piwnicy rower i pojechać nim na wycieczkę albo do pracy. Biegać, skakać, ruszać się.. Ta stymulacja dała mi się we znaki, od początku stycznia każdy gwałtowny ruch wywoływał ból. Ale mam nadzieję, że warto (poprzednim razem pęcherzyków było 9). I tak - póki nie można ćwiczyć fizycznie - ćwiczymy cierpliwość: - oby do jutra.. - oby do poniedziałku.. - oby do połowy lutego.. - oby do bety..