staraliśmy sie pół roku od dzidziusia.
o ciąży dowiedziałam sie dzień przed wigilią- byłam najszcześliwasza osobą na świecie. dziękowałam ogu za tak cudowny prezent.
Mój mąż szalał ze szczęścia. planował co trzeba kupić,oglądał ubranka i wózki.
chodziłam do lekarza i bylo ok. pierwsze usg miałam robic w 13 tygodniu-tak stwierdziła lekarka.
ale coś mnie dręczylo jakiś głos wewnętrzny mnie kierował ze powinnam zrobić wcześniej.poszłam. strasznie sie bałam. i miałam racje. lekarz stwierdzil ciąża obumarła. cios. swiat mi sie zawalił.ryczałam i nie chciałam by to była prawda. rano szpital i łyżeczkowanie. fizycznie zero bólu .tylko niewielkie krwawienie po zabiegu. teraz miną tydzienń nadal troche plamie ale sie psychicznie pozbierac nie moge.źle śpie i mam juz dośc wszystkich co pocieszają,a nie wiedzą co czuje.. mąż bardzo mnie wspiera i jest cudowny,a sam bardzo to przeżywa.on chce byśmy po tych 3 miesiącach znowu próbowali.ja chyba też chce ale strasznie sie boje. czy dojde do siebie czy nie bede tyle o tym myśleć???.to bylo moje dziecko choć takie maluśkie.