PIerwsza wizyta w OAO

Archiwum forum "Moja adopcyjna droga"

Moderatorzy: Moderatorzy, Moderatorzy grupa wdrożeniowa

Awatar użytkownika
Klemunia
Posty: 29
Rejestracja: 23 wrz 2008 00:00

PIerwsza wizyta w OAO

Post autor: Klemunia »

Witajcie. W nastepnym tygodniu wybieramy sie po raz pierwszy do OAO. Swojej decyzji jestesmy pewni juz od dawna ale mam glowe pelna obaw jak zostaniemy przyjeci jako kandydaci na rodzicow adopcyjnych. O osrodku adopcyjnym w naszym miescie kraza bardzo mieszane opinie, a nasza sytuacja nie nalezy do typowych.

Zaczelismy gruntowny remont domu, prowadzimy wlasna dzialanosc gospodarcza, i... mamy juz dwoje biologicznych dzieci. Zastanawiam sie co np. z opinia z pracy skoro sami jestesmy wlasnymi pracodawcami (a konkretniej to ja zatrudniam swojego meza)? I jak uzasadnic potrzebe dziecka adopcyjnego skoro mamy biologiczne? My te potrzebe po prostu czujemy sercami, od poczatku malzenstwa wiedzielismy ze kiedys adoptujemy bez wzgledu ana to czy bedziemy miec biologiczne dzieci czy nie. Ale jak to wytlumaczyc pracownikom osrodka? Nie mamy wielkich wymagan, chcemy dziecko ktore ma zmniejszona szanse na adopcje ze wzgledu na zdrowie. Nie zalezy nam jak dlugo bedziemy czekac, ze wzgledu na okres oczekiwania chcielibysmy jednak zaczac proces juz teraz a nie po remoncie, ale jesli wizyta domowa nastapi szybko to wizytujaca pani zastanie brak ogrodzenia, wykladzin, a w przyszlym pokoju adoptowanego dziecka garderobe rodzinna.

Wiem ze moje obawy pewnie najprosciej po prostu omowic na pierwszej wizycie, napiszcie jednak jak Wam sie widza kwestie ktore poruszylam.
Awatar użytkownika
alimak
Posty: 225
Rejestracja: 25 gru 2003 01:00

Post autor: alimak »

Witaj
W jakim wieku są Wasze biologiczne dzieci?
Wiek Waszych dzieci ma tu bardzo istotne znaczenie
Piszesz, że nie macie wielkich wymagań odnośnie dziecka adoptowanego. Jakie schorzenia dopuszczacie? A wiek adoptowanego dziecka ma znaczenie?

Jeśli chodzi o remont domu, to przecież nie od razu Wam dadzą dziecko. Remont nie będzie przecież trwał wiecznie.Nie szkodzi, że w przyszłym pokoju dziecka jest w tej chwili garderoba. Ważne, że jest pomieszczenie, które jest przeznaczone dla dziecka.
Odnośnie zatrudnienia- tutaj nic nie poradzę, bo nie wiem :wink:
Awatar użytkownika
Klemunia
Posty: 29
Rejestracja: 23 wrz 2008 00:00

Post autor: Klemunia »

alimak, odpowiadam kolejno:

Dzieci maja 5 i 7 latek.
Dopuszczamy wiele schorzen, np. wade serca (byleby nie taka ktora jest wyrokiem smierci ale potrzebne operacje itd tak), brak sluchu, cukrzyce, astme, brak konczyny, zajecza warge, dlugo by mozna wymieniac ale to raczej trudno z gory przewidziec wszystkie mozliwosci. Generalnie wszelkie fizyczne schorzenia, psychicznych/intelektualnych raczej nie, z kilku wzgledow. Jednak dopuszczamy rowniez dziecko psychicznie chorych rodzicow biologicznych. Wiek ma znaczenie o tyle iz wiemy ze adoptowane musi byc mlodsze od tych ktore juz mamy i tym sie kierujemy.
Awatar użytkownika
hanula
Posty: 3037
Rejestracja: 14 lip 2004 00:00

Post autor: hanula »

Klemunia piekna decyzja. :D
Mysle, ze panie z OA nie beda mialy nic przeciwko nawet jesli trwa u was remont. Przeciez planujecie kiedys jego koniec.
Dzieci chore faktycznie maja mniejsze szanse na adopcje wiec dobrze, ze jest ktos kto wlasnie na takia adopcje jest otwarty.
Klemunia pisze: Generalnie wszelkie fizyczne schorzenia, psychicznych/intelektualnych raczej nie, z kilku wzgledow.
To wszystko jest bardzo skomplikowane. Trudno wyobrazic sobie np. takiego dwulatka, ktory traci matke (nie wnikam w to czy zostaje on odebrany matce, czy tez matka sama go oddaje) i na ktorym fakt jej utraty nie robi wrazenia. Utrata przez dziecko matki, niezaleznie od tego jaka by ona nie byla, jest dla dziecka ogromnym szokiem powodujacym u niego zaburzenia "psychiczno-intelektualne"! Jedne dzieci radza sobie z tym lepiej inne gorzej.
Wczesnodzieciece zaniedbania, doswiadczenia separacji i traumatycznych przezyc ksztaltuja cale przyszle zycie czlowieka. Wplywaja na sposob w jaki bedzie w stanie sie z wami zwiazac, wplywaja na mozliwosci intelektualne i zachowania socjalne. Nawet dzieci, ktore bardzo wczesnie trafiaja (majac np. rok) do rodziny adopcyjnej, doznaly juz czesto roznego rodzaju zaniedban i maja tragiczne doswiadczenia. Zycie z nimi moze z czasem okazac sie trudne.
Jednak zasadniczo sprawdza sie regula, ze im dziecko starsze w momencie adopcji, tym wiekszy wplyw na wasze wspolne zycie maja rozne czynniki zwiazane z jego przeszloscia. Tych czynnikow nigdy nie poznasz! Przy odrobinie szczescia mozesz miec tylko jakies zielone pojecie o nich.

Wiktor trafil do naszej rodziny kiedy nasz starszy syn mial ponad 7 lat. Nauczenie starszaka jak ma sie obchodzic z mlodszym bratem wcale nie bylo takie latwe zwlaszcza, ze mlodszy robil WSZYSTKO by nam to utrudnic... :roll:
Awatar użytkownika
bawarka
Posty: 50
Rejestracja: 19 sie 2008 00:00

Post autor: bawarka »

Klemunia, pociesze Cię- ja mam remont ,a własciwie wielką niekończącą się budowę- niemal od momentu rozpoczęcia procedury, który trwa aż do dnia dzisiejszego, a kurs przeszłam bez problemu.Myślę, że kwestie finansowe i mieszkaniowe są w tym przypadku zawsze drugorzędne.Widać gołym okiem,że chcecie tego dziecka;)
Powodzenia!
Awatar użytkownika
Klemunia
Posty: 29
Rejestracja: 23 wrz 2008 00:00

Post autor: Klemunia »

Dziekuje za slowa otuchy. Dzis wykonalam telefon do OAO, zostalismy umowieni na przyszla srode. :)
Awatar użytkownika
bawarka
Posty: 50
Rejestracja: 19 sie 2008 00:00

Post autor: bawarka »

POWODZENIA! Wiem,ze to sa nerwy i żadne uspakajania nie pomoga:) Dodam tylko od siebie,ze nie jest źle.Zobaczysz ,ze bedzie przyjemnie. Pamiętaj ,że w ośrodkach pracują zwykle życzliwi nam i światu ludzie;)
Trzymam kciuki:)
Awatar użytkownika
Klemunia
Posty: 29
Rejestracja: 23 wrz 2008 00:00

Post autor: Klemunia »

No i mamy srode. Spotkanie trwalo poltorej godziny i tak jak przewidywala bawarka bylo calkiem przyjemnie, pani ktora nas przyjela byla milo zaskoczona ze mowimy o dziecku chorym. Bardzo porzadnie nas przepytala z zyciorysu, motywacji i oczekiwan i teraz mamy sie umowic na spotkania z pania psycholog z osrodka, po czym o ile 'nie rozmyslimy sie' to czekamy na szkolenie. Narazie nie bylo mowy o zadnych dokumentach. Jako prace domowa dostalismy poczytanie sobie o FAS i mamy sie ustosunkowac do dzieci z FAS oraz do takiej sytuacji w ktorej byloby dziecko/dzieci z przeciagajacym sie uwolnieniem prawnym ktore mozna by wczesniej umiescic w rodzinie tylko trzeba czekac na adopcje az rodzice biologiczni zostana pozbawieni praw. Jutro dzwonie umowic sie z pania psycholog.
Awatar użytkownika
bawarka
Posty: 50
Rejestracja: 19 sie 2008 00:00

Post autor: bawarka »

Bardzo się cieszę:)
A w tajemnicy powiem Ci,ze byłam o Ciebie spokojna;) :D :wink: :D
Awatar użytkownika
kalineczka1980
Posty: 413
Rejestracja: 19 wrz 2008 00:00

Post autor: kalineczka1980 »

Witam,
Potanowiliśmy z mężem, że adoptujemy maluszka, nie możemy mieć swojego dzidziusia. Ja nie mogę. Miałam juz wcześniejsze przypuszczenia co do tego, i byłam pewna, że będę chciała adotpować, ale mój mąż napoczątku nie chciał słyszeć o tym. W końcu po wielu rozmowach, argumentach i słowach zgodził się. Mówił mi o swoich wątpliwościach, czy sobie poradzi, czy pokocha, czy biologiczni rodzice nie zapukają którgoś dnia. Ja też boję się czy podołamy, ale pewnośc że pokocham takiego malucha mam jednym paluszku, kobietom chyba jednak łatwiej jest podjąc taką decyzję.
Moje obawy są związane z tym, ze przyznam troszke boje się pierwszego spotkania nie mówiąc już o testach. Bo co jeśli wyjdzie, że mój mąz jakieś opory? Jednak mimo wszystko, mimo tego że ma chęci i chce spróbować. Mówi mi że jest pewnien że chce adoptować, ale boi się. Czy te kursy są m.in po to by rozwiać wątpliwości?
W poniedziałek chcę wykonać telefon i umówić nas na spotkanie. Pytanie o referencje co do dziecka - czy to nie jest tak że jeśli się szczegółowo określa jakie dziecko chcemy to nie będzie źle odebrane? Ja powiem szczerze - obojętn jest mi płeć dziecka, pochodzenie, (czy z patologicznej rodziny czy nie), czy chore czy zdrowe (gdybym miała warunki to mogłabym takie adotowac również), jedynie wiek - malucha do dwóch lat z racji tego że byłoby to nasze pierwsze dziecko.
Natomiast mąż chciałby córkę, zdrową, niewiem jak to bedzie odebane przez OAD. Jednak ucieszyło mnie to że powiedział, ze gdyby nam się udało to kiedys moglibyśmy adoptować jeszcze jedno :)

Jednym słowem: boje się jak wyjdziemy na tych rozmowach i testach, bo ja jestem pewna, a mąż troszkę mniej. Ale być może nie jest to związane z jego brakiem chęci ale z wątpliwościami czy sobie poradzimy itd itp.
W końcu kobiety inczej odbierają to niż mężczyźni, czy też macie podobne doświadczenia?

:roll:

Dodane po: 24 minutach:

I jeszcze jedno, od czerwca mamy suczkę labradorkę retrivera, teraz ma 9 miesięcy, wcześniej mielismy kotkę, ale oddaliśmy ją do zaufanej rodziny na wsi, bo ciągle nam uciekała, tak posmakowała wolności, a w mieście baliśmy się ją puszczać dłużej na podwórko. Może to głupie pytanie, ale posiadanie pieska i to że wcześniej mieliśmy kotka, ale oddaliśmy (dla jego dobra) może mieć wpływ?

Dodane po: 38 sekundach:

I jeszcze jedno, od czerwca mamy suczkę labradorkę retrivera, teraz ma 9 miesięcy, wcześniej mielismy kotkę, ale oddaliśmy ją do zaufanej rodziny na wsi, bo ciągle nam uciekała, tak posmakowała wolności, a w mieście baliśmy się ją puszczać dłużej na podwórko. Może to głupie pytanie, ale posiadanie pieska i to że wcześniej mieliśmy kotka, ale oddaliśmy (dla jego dobra) może mieć wpływ?
małe rączki potrafią ulepić kwiatek z plasteliny, narysują słońce roześmiane, zbudują domek z klocków
małe rączki potrfią napisać mama i przyniosą jabłko czerwone,ocierają łzy i splatają się tuż nad szyją
w małych rączkach mieści się cała miłość
Awatar użytkownika
wizardess
Posty: 102
Rejestracja: 09 lis 2008 01:00

Post autor: wizardess »

Wiesz, u nas było tak, że oboje byliśmy przekonani do adopcji i dla nas to jest jedyna droga do rodzicielstwa. Wątpliwości ma się zawsze, pewnie niezależnie od tego, czy jest się rodzicem biologicznym czy adopcyjnym... zawsze człowiek myśli jak sobie poradzi jako rodzic, czy będzie umiał pokochać swoje dziecko i wychować je na szczęśliwego człowieka.
kalineczka1980 pisze: Mówił mi o swoich wątpliwościach, czy sobie poradzi, czy pokocha, czy biologiczni rodzice nie zapukają którgoś dnia.
Rodzice biologiczni nie wiedzą, dokąd trafia ich dziecko. Wasze dziecko jak skończy 18 lat i będzie chciało, może szukać swoich korzeni - wam nie wolno, tak stanowi prawo.
kalineczka1980 pisze: Moje obawy są związane z tym, ze przyznam troszke boje się pierwszego spotkania nie mówiąc już o testach.
Myślę, że wszystko zależy od ośrodka, przeważnie te spotkania nie są aż tak straszne, jak człowiek myśli :). Testy psychologiczne też są do przejścia :).
kalineczka1980 pisze: Czy te kursy są m.in po to by rozwiać wątpliwości?
Wątpliwości sa zawsze, ale kurs jest po to, żeby mieć czas na ostateczną decyzję, żeby uświadomić sobie czym jest rodzicielstwo adopcyjne i biologiczne, generalnie kurs uczy patrzeć oczami dziecka skrzywdzonego i opuszczonego. Ja uważam, że kurs bardzo się przydaje w zrozumieniu mechanizmów zachowania dziecka, a co więcej, pozwolił mi zrozumieć wiele mechanizmów rządzących moim zachowaniem jako dorosłej osoby.
kalineczka1980 pisze: Pytanie o preferencje co do dziecka - czy to nie jest tak że jeśli się szczegółowo określa jakie dziecko chcemy to nie będzie źle odebrane?
Pewnie, że jak powiecie, że chcecie blondynkę z niebieskimi oczami, podobną do was, superzdrową, pochodzącą wyłącznie z rodziny oddającej dziecko ze względów ekonomicznych, będziecie mieli sto milionów zastrzeżeń, to pewnie będą na was dziwnie patrzeć. Wasze preferencje co do dziecka mają służyć nie wam, ale dziecku - chodzi o to, aby dobrać takie dziecko, które będzie przez was akceptowane - a tym samym będzie mu z wami dobrze.

kalineczka1980 pisze:I jeszcze jedno, od czerwca mamy suczkę labradorkę retrivera, teraz ma 9 miesięcy, wcześniej mielismy kotkę, ale oddaliśmy ją do zaufanej rodziny na wsi, bo ciągle nam uciekała, tak posmakowała wolności, a w mieście baliśmy się ją puszczać dłużej na podwórko. Może to głupie pytanie, ale posiadanie pieska i to że wcześniej mieliśmy kotka, ale oddaliśmy (dla jego dobra) może mieć wpływ?
Posiadaniem pieska się nie martwcie, szczególnie, że to labrador, czyli wielki miłośnik dzieci i generalnie miłość na czterech łapach :) Wiem coś o tym, bo sami mamy taką małpę w domu i nie była żadnym problemem. Jeśli chodzi o oddanie kotki, to przecież zrobiliście to dla jej dobra, to raz, a po drugie nie musicie o tym mówić :)
Mama [url=http://www.tadzioijedruskasica.pamietajmy.com.pl][b]Jędrusia i Tadzia[/b][/url] ( 16 t.c. +27.02.2008 )
oraz [url=http://fajnamama.pl/suwaczki/n4u09hk.png][b]Kuby[/b][/url] (41 tc, ur. 05/06/2012 o godz 17:57-nasza największa miłość!)

[url=h
Awatar użytkownika
Klemunia
Posty: 29
Rejestracja: 23 wrz 2008 00:00

Post autor: Klemunia »

kalineczko1980, my tez mamy duzego lagodnego psa a co wiecej zamierzamy te rase hodowac. Zwierzeta sa mile widziane w rodzinach adopcyjnych o ile oczywiscie sa lagodne.

My mamy w poniedzialek dzwonic o date pierwszego spotkania z pania psycholog.
Awatar użytkownika
kalineczka1980
Posty: 413
Rejestracja: 19 wrz 2008 00:00

Post autor: kalineczka1980 »

hallo, dziękuje za informację. Nie chciałabym jednak być źle zrozumiana. Nie wytyczamy szczegółowo preferencji co do dziecka. Nie interesuje nas jego pochodzenie, wygląd zewnętrzny itd. Chcielibyśmy jedynie by nie miało więcej niż roczek. Wydaje nam się, że tak będzie lepiej bo byłoby to nasze pierwsze dziecko, a w przyszłości nie wykluczamy kolejnej adopcji. Jedyne co to mąż upioera się przy dziewczynce, ale wczoraj mu powiedziałam, że przecież może się tak zdarzyć, że akurat będzie czekał chłopczyk do adopcji i co? Pozatym rodzice biologiczni też nie wybierają sobie płci. :) Mama nadzieję, że nam się uda. Jutro będę dzwonić, wiem że u nas czeka się na kurs około roku. Czy w tym czasie są jakieś warsztaty, spotkania, czy cokolwiek się dzieje?

P.S. A piesek to rzeczywiście miłość na czterech łapach. A za dziećmi to szaleje..:)
małe rączki potrafią ulepić kwiatek z plasteliny, narysują słońce roześmiane, zbudują domek z klocków
małe rączki potrfią napisać mama i przyniosą jabłko czerwone,ocierają łzy i splatają się tuż nad szyją
w małych rączkach mieści się cała miłość
Awatar użytkownika
wizardess
Posty: 102
Rejestracja: 09 lis 2008 01:00

Post autor: wizardess »

kalineczka1980 Napisz, co po telefonie? :)

Nie umiem Ci napisać, czy się coś dzieje pomiędzy, bo my trafilismy ślizgiem na kurs, bez żadnego czekania :) Po prostu przyszliśmy do ośrdoka a kurs zaczynał się za tydzień i zaczęlismy :)
Mama [url=http://www.tadzioijedruskasica.pamietajmy.com.pl][b]Jędrusia i Tadzia[/b][/url] ( 16 t.c. +27.02.2008 )
oraz [url=http://fajnamama.pl/suwaczki/n4u09hk.png][b]Kuby[/b][/url] (41 tc, ur. 05/06/2012 o godz 17:57-nasza największa miłość!)

[url=h
Awatar użytkownika
kalineczka1980
Posty: 413
Rejestracja: 19 wrz 2008 00:00

Post autor: kalineczka1980 »

hallo:)
dzowniłam i pani bardzo miła, ale mnie bardzo zmartwiła. Otóż na kurs czekać by trzeba było od 1,5 do 2 lat. Biorąc pod uwagę długość kursu i zakładany czas oczekiwania na malucha to dzidziuś byłby w czasie ok. 2012 roku. :(:(:( tak długo to ja niewiem czy wytrzymam.
Zadzowniłam również do NASZEGO DOMU, prywatny ośrodek we Wrocławiu, ma b.opinię, ale co...zawieszony od dwóch lat nie działa. I lipa.
Bierzemy zatem pod uwagę również ośrodek katolicki u nas we Wrocławiu. Spełniamy ich wymogi, jesteśmy katolikami, aczkolwiek mamy inne nieco poglądy na niektóre tematy dotyczące religii, mąz również. M.in. wcześniej rozważaliśmy metodę invitro, mieszkaliśmy przed ślubem ok. 6 miesięcy, że nie wspomne o współżyciu :P, i co? mam to przemilczeć? nie umiem tak oszukiwać od początku, a z drugiej strony niewiem jak zostalibyśmy ocenieni jakbyśmy o tym mówili.
czy któraś ma jakies informacje jak to jest w ośrodkach katolickich?

P.S. do katolickiego ośrodka nie mogę się dodzwonić, kurcze może to jakiś znak jest...;)
małe rączki potrafią ulepić kwiatek z plasteliny, narysują słońce roześmiane, zbudują domek z klocków
małe rączki potrfią napisać mama i przyniosą jabłko czerwone,ocierają łzy i splatają się tuż nad szyją
w małych rączkach mieści się cała miłość
Zablokowany

Wróć do „Archiwum - Moja adopcyjna droga”