Byłam adoptowana, a teraz jestem mamą......

Archiwum forum "Moja adopcyjna droga"

Moderatorzy: Moderatorzy, Moderatorzy grupa wdrożeniowa

donata29
Posty: 89
Rejestracja: 03 maja 2011 14:54

Re: Byłam adoptowana, a teraz jestem mamą......

Post autor: donata29 »

saskia Też jestem mama adopcyjną od niedawna i marze żeby kiedyś nasz syn tak nas kochał jak ty swoich rodziców wychowali cie na dobrego kochajacego człowieka i to jest najważniejsze :D Nasze szczęście ma dopiero 4mieś wszystko przed nami będe się starać zeby nigdy nie czuło sie gorsze a wrecz dumne że ma kochających rodziców na których może zawsze liczyć :) Dziekuje ci za te posty naprawde!
2004ciaza poza.m
usuniecie jajowodu,drugi niedroznz
2006dlugie starania....
zabiegi...
duza ilosc zrostow w brzuchu
laparoskopia,histeroskopia
skrzywienie macicy
2011.6maj
papiery zlozone do OA
CZEKAMY NA NASZE SZESCIE 16czerwca synus 2mieś,4dni Jest juz z nami!!!
Awatar użytkownika
zombi44
Posty: 29620
Rejestracja: 09 sty 2006 01:00

Re: Byłam adoptowana, a teraz jestem mamą......

Post autor: zombi44 »

witam
przeczytałam cały wątek i nie mogę się wyzbyć uczucia że jednak świadomość adopcji od dzieciństwa, unieszczęśliwi moje dzieci i nic na to nie mogę poradzić. Choćbym nie wiadomo co robiła i tak będą całe życie męczyć się, być może będą mieć poczucie że są gorsze. Jak patrzę na moje roześmiane dzieciaki aż trudno mi uwierzyć w to.
Wgląda na to że mówienie dziecku o adopcji jest złe ale wybiera się je jako mniejsze zło. Najlepiej byłoby zabrać dzieci i wyjechać do Australii.
Nina2
Posty: 781
Rejestracja: 03 cze 2004 00:00

Re: Byłam adoptowana, a teraz jestem mamą......

Post autor: Nina2 »

Zombi, świat jest mały, nawet w Australii prawdopodobnie prędzej czy później trafisz na kogoś, kto o Was "wie". Zresztą:
- lepiej jeśli dziecko usłyszy to od Was;
- nie da się uciekać całe życie;
- nie ma sensu ukrywać przed dzieckiem tego co dla niego ważne - pewne emocje itp. które są w dziecku są konsekwencją tego co ono przeżyło w pierwszym okresie życia, dając dziecku wiedzę o tym (taką jaką masz - to co warto przekazać), pomagasz mu zrozumieć siebie.

Jednak wiem o czym piszesz, i nie dziwię się.
pozdrawiam
Bobetka
Dokarmiam bociana ;)
Posty: 14478
Rejestracja: 13 gru 2004 01:00

Re: Byłam adoptowana, a teraz jestem mamą......

Post autor: Bobetka »

zombi44 pisze: nie mogę się wyzbyć uczucia że jednak świadomość adopcji od dzieciństwa, unieszczęśliwi moje dzieci i nic na to nie mogę poradzić.
Mój synek skończy niedługo 7 lat, o adopcji mówię mu praktycznie "od zawsze". Niestety ostatnio odnoszę wrażenie, że na tym etapie jego rozwoju ta wiedza go przerasta. Jestem z nim, dużo przytulam i nieustannie zapewniam o moim ogromnym uczuciu. Mimo wszystko nie żałuje, że go "uświadomiłam". Bardziej skrzywdziłabym go okłamując i skazując na informacje od "Życzliwych". Kto jak kto, ale to ja jestem tą osobą, która nigdy nie powinna go oszukać, ani zawieść. Jestem jego matką, chociaż obydwoje zdajemy sobie sprawę, że nie jedyną.
Nina2
Posty: 781
Rejestracja: 03 cze 2004 00:00

Re: Byłam adoptowana, a teraz jestem mamą......

Post autor: Nina2 »

omilka pisze:Ciekawe, co by było, gdyby problem potraktować od innej strony mówiąc dziecku: "masz dwie pary rodziców, co sprawia, że jesteś bogatszy niż inne dzieci"
Moim zdaniem, to niefajny pomysł. W tym przypadku "więcej" nie znaczy "lepiej". Czy któraś z nas spodziewając się dziecka chciałaby dla niego więcej niż 1 pary rodziców? Nie, bo lepiej żeby ci "naprawdę rodzice" byli z nim od początku i dokąd się da. Dziecko naprawdę przeżyło ogromną stratę.
Poza tym tamci rodzice (rb) i my (rb) to nie są 2 pary równorzędne (mające to samo znaczenie, pełniące tę samą rolę/funkcję).
No i gdyby bogactwem było mieć 2 zamiast 1 pary rodziców, to mieć 3 czy 4 pary byłoby tym bardziej..
Alina_Katowice
Posty: 157
Rejestracja: 20 wrz 2010 20:15

Re: Byłam adoptowana, a teraz jestem mamą......

Post autor: Alina_Katowice »

omilka pisze:Kilka lat temu moja córka z ponurą miną stwierdziła , że zabraliśmy jej imię i nazwisko, które miała.
Ja "zabrałam" mojej córce tylko nazwisko, imiona zostawiłam takie, jak miała (co w przypadku adopcji dzieci starszych jest niemal regułą). Jednak ponieważ w przypadku adopcji przez 1 osobę drugi rodzic jest "wirtualny", o tym samym nazwisku i wymyślonym imieniu - zapytałam więc córkę, jak miał na imię jej ojciec, i takie imię kazałam wpisać do jej nowej metryki. Dajmy na to, że moja córka ma na imię np. Anna, a jej ojciec był np. Jan. W takim układzie nadal będzie "Anną córką Jana", do końca życia - bo przecież wychodząc kiedyś za mąż ponownie zmieni nazwisko, a "Anna córka Jana" zostanie. "Zabrałam" więc z jej tożsamości najmniej, jak się dało, w świetle obowiązujących przepisów. Córka o tym wie i to zaakceptowała.
Zablokowany

Wróć do „Archiwum - Moja adopcyjna droga”