Śniadanko na dworze?! - mój niejadek i wreda mama

[wako]

Zjedzenie serka np. typu BAKUŚ zajmuje nam 45 mim

ale z obiadami jest jeszcze gorzej, bo zupę, czy drugie danie Młody je dwie godziny albo dłużej

To straszne co robisz swojemu dziecku
Prosta fizjologia - mózg dostaje po 15-20 min. jedzenia sygnał, że jest najedzony, więc dalsze wpychanie jest....

Najgorsze jest to, że ja nie widzę powiązania między uczuciem głodu, a jedzeniem, które jest naturalne. Moje dziecko nie ma tego powiązania, gdy jest głodny nie chce jeść, a im dłużej nie je,tym bardziej jest zły, sfrustrowany i płaczliwy,

Rozwiązaniem tego problemu nie jest zmuszanie do jedzenia, wpychanie, siedzenie godzinami przy stole.

bo z jego jedzeniem sobie na swój sposób radzę, tylko o świadomość jedzenia i powiązanie poczucia głodu z chęcią jedzenia.

Cały problem w tym, że sobie nie radzisz. Nie dajesz mu decydować ile zje i kiedy zje. Skąd ma wiedzieć, że jest głodny, skoro wpychasz mu wtedy, kiedy uważasz, że powinien zjeść oraz to, co uważasz. Nie bierzesz pod uwagę preferencji żywieniowych. Twój syn ma zaburzenia łaknienia będące po części spowodowane Twoim postępowaniem. Może warto skonsultować się z psychologiem? endokrynologiem? Droga, którą obrałaś niestety prowadzi do poważnych zaburzeń

[jolka28]

Albo nie jasno piszę, albo Ty mnie nie rozumiesz, (być może nie miałaś nigdy takiego problemu), bo nigdy nie napisałam, że Młody siedzi przy stole dopóki nie zje, bo byłoby to niewykonalne, żeby dziecko przy każdym posiłku siedziało godz., czy dwie przy każdym posiłku.

[wako]

Napisałaś, przecież przytoczyłam Twoją wypowiedź.

[jolka28]

Napisałaś, przecież przytoczyłam Twoją wypowiedź.

W którym miejscu?

[wako]

Na górze strony.

[Ania4911]

To straszne co robisz swojemu dziecku

Wako ty to jesteś szczera i brutalna
Niestety ma w tym rację, nie wolno wmuszać jedzenia, Jolka wyobraź sobie, że masz coś zjeść na co nei masz ochoty lub czegoś nie lubisz i jesz to 2 godziny, za kilkanaście lat dziecko odzyska kontrolę nad ciałem i będzie nieciekawie. anoreksja ? bulimia ?
Ja komponuję jedzenia mojemu "niejadkowi" z produktów, które lubi. Jak np. w przedszkolu będzie jedzenie z którego nic nie wybierze to nie zje, ale w domku zrobię mu coś co lubi. Mój nie zjadłby sera białego, żółtego, kanapki z masłem, dżemem, miodem. Ale zje bułkę, kromkę chleba nawet razowego, czy żytniego ale samego, a potem wędlinę samą.
Zupy teraz zaczął jeść dopiero w większych ilościach, ale w wieku twojego synka jadł 2 lub 3 zupy i ja tylko takie gotowałam. To się zmienia, coś co lubi za kilka tygodni nie zje. Ja z jedzeniem mojego dziecka dostosowałam się do niego.
Mój syn też jak jest głodny jest zdenerwowany, jest pobudzony, wracając z przedszkola jak nic nie jadł cały dzień, wymiotował śliną z głodu. To było sporadycznie. Dlatego nigdy przez 4 lata nie poszedł bez śniadania, zawsze mogę wcześniej wstać i poświęcić czas na przygotowanie czegoś co jest zdrowe, wartościowe co lubi i co chce zjeść. W tygodniu są to proste dania, ale w weekend rozpieszczam go z jedzeniem jeszcze bardziej. Mój syn od 7 miesiąca do ok 3 lat jadł domowe obiadki codziennie gotowane, dostosowane do wieku, na początku przecierowe zupki i dziesiątki produktów jakie mu dawałam. Potem zmienił się i jego organizm odstawił 90 % produktów, niektórych nie tolerował nigdy, jak serów, parówek.
Rozumiem, że mając niejadka, nie dajesz cukrów prostych ? gazowanych napojów i niezdrowych przekąsek ?
Do picia tylko woda ?
W moim przypadku, nie może grać tv, czy inne ogłupiacze tylko smart, tablet itd. nawet zabawki nie może mieć w zasięgu ręki, bo potrafi się zająć zabawą a nie jedzeniem.
Jedzenie to przyjemność, wypisz sobie produkty które lubi twoje dziecko i zastanów się co z tego można zrobić, ja tak zrobiłam.

-- 28.06.2015, 20:18 --

Twój synek jest jeszcze mały, 4 lata. Takie przemyślenia moje, jak było z mlekiem modyfikowanym, jak długo już nie pije? czy jeszcze pije ?

[jolka28]

Tylko , że u mnie jest problem taki, Młody zje te ogórki, pomidory na śniadanie i przez cały dzień może nie jeść, a jest zmęczony i wiem, że jest głodny, ale o jedzenie się nie upomni. Jak dla mnie to nie jest problem "wmuszania" i zniechęcania dziecka do jedzenia, tylko niechęci do jedzenia jako takiej. Spotykam i mam znajomych dzieci, którzy, też twierdzą, iż ich dzieci nie jedzą, ale te dzieci są dużo tęższe od mojego syna, piją mleko i niby nie jedzą, ale jak są głodne idą do lodówki i mówią, że chcą jeść.

u mnie najbardziej chodzi o to, że nie ma powiązania między uczuciem głodu a chęcią jedzenia.

-- 28 cze 2015 23:24 --

teraz to już chyba gromy na mnie polecą, ale mój Młody w przedszkolu dostawał same pochwały za jedzienie

[Aneczka79]

Mam znajomą ,która w ogóle nie odczuwa głodu.To taka jej '' choroba" , musi się pilnować i zapisywać by spożyć posiłek,inaczej może nie zjeść w ciągu dnia.Niestety to samo odziedziczył jej syn.Mają pewność bo robili badania.

[wako]

mój Młody w przedszkolu dostawał same pochwały za jedzienie

To jest dosyć jednoznaczny sygnał, że problem z jego jedzeniem masz Ty Może warto wrzucić na luz zanim dziecko wejdzie w poważne problemy.

[jolka28]

no i właśnie sygnał nie jest dla mnie za dobry, bo na pytanie , co jedli, nie udzielił mi odpowiedzi, bo jadł i nawet nie wiedział co. Ja zawsze byłam daleka od doszukiwaniu się problemów, ale kuriozum jest takie, że Młody w przedszkolu jadł wszystko, tylko dlaczego?!, skoro w domu i u dziadków nie chce jeść

[wako]

no i właśnie sygnał nie jest dla mnie za dobry, bo na pytanie , co jedli, nie udzielił mi odpowiedzi, bo jadł i nawet nie wiedział co.

Wiele dzieci tak ma, po prostu nie przywiązują do tego wagi

skoro w domu i u dziadków nie chce jeść

Być może w domu czuje za wielką presję, to ciągłe ględzenie i siedzenie nad posiłkiem musi być trudne.
Warto wprowadzić stałe pory posiłków, na każdy 15-20 min., po których zabierasz talerz BEZ SŁOWA. Dawaj to, co lubi i je, nie ma sensu się upierać na rzeczy, które mu nie podchodzą. I koniecznie porozmawiaj o tym z psychologiem, potrzebujesz pomocy, ponieważ Twoje podejście nie jest zdrowe.

[matula]

Skoro w przedszkolu z jedzeniem nie było problemu, to może w ten sposób synek sprawuje kontrolę, bo wie, że to Tobie (i dziadkom) zależy na jego odżywianiu.

Jolka28, zajrzałam do WZD, jest tam tyle zabaw, próbowalaś?

W czasopismach dla mam znajdują sie obrazki udekorowanych kanapek: buźki z twarogu, sera, czy rzodkiewek, kocie wąsy ze szczypiorku, muchomorki z jajka i pomidora nakrapianego majonezem itp.

[Bobetka]

jolka28 a syn ma problem z połykaniem, czy nie zauważyłaś np. że stymuluje sobie jamę ustną? Oczywiście wcale nie tu musi byc problem, jednak warto pomyśleć i o tym

[dominika]

Czy mogłabyś przez jakiś czas spisywać dokładnie, co zjadł i wypił?
Najlepiej odpuszczając w ogóle temat - czyli serwując jedzenie, informując ogół o tym fakcie oraz kompletnie nie naciskając i nie komentując.

Sytuacja z przedszkolem powinna dać Ci do myślenia.
Który centyl? Wykluczone trudności z jamą ustną i przełykiem?
Choć przedszkole właściwie pokazuje, że jest ok.

Nie słyszałam o wielu dzieciach, które opowiadają, co jadły w przedszkolu, za to słyszałam o wielu, które nie znosiły takiego wypytywania.

Spróbuj odpuścić.

[maniny]

Mam 10 letnią biolgiczną córkę, która waży 25kg.
Przez pierwszy miesiąc głodziłam ją - oczywiście nieświadomie -karmiąc piersią.
Potem bardzo słabo, ale w równym tempie przybierała na wadze 3-5 centyl.
Przez pierwsze 3 lata byliśmy prowadzeni przez bardzo dobrego pediatrę, prowadziliśmy zapisy spożywanych posiłków, robiliśmy mnustwo badań.
W zeszłym roku wróciliśmy do tematu niejedzenia ( a raszej powolnego jedzenia, wykluczania przez córkę niektórych potraw - np." pomidor śmierdzi"). Odnaleźliśmy tego pediatrę w prywatnej klinice i kontynuujemy diagnozę.
Testy alergiczne, wykluczenie celiakii, comiesięczne wizyty u dietetyka, gastrolog itp.
W naszym przypadku pozostaje chyba aspekt psychologiczny (dziecko ma ADHD) - nasz lekarz powiedział, że u tych dziewcząt częściej dochodzi do zaburzeń żywienia (u dzieci nieświadomie, w okresie dojrzewania celowo).
Jeśli jesteście z okolic Warszawy - mogę polecić sprawdzone nazwiska, bo my z naszą córą przeszliśmy już chyba każdego specjalistę.