Dom malowany, raz jeszcze!

radości i sukcesy ale również problemy, z którymi rodziny adopcyjne mogą się spotkać już po adopcji

Moderator: Moderatorzy po adopcji

matula
Posty: 397
Rejestracja: 16 lip 2013 16:10

Re: Dom malowany, raz jeszcze!

Post autor: matula »

Ten komunikat o miłości jest taki ważny, i to, że Ola potrafi o tym mówić.

Nasza córka potrzebuje od nas tej informacji, natomiast ja uslyszałam może kilka razy od niej, że mnie kocha. O samym uczuciu miłości wyraża się z pewnym powątpiewaniem. Musi mi więc wystarczyć, że się przytuli, albo usiłuje wpakować się na kolana.
Awatar użytkownika
Magda_G
Posty: 223
Rejestracja: 17 gru 2002 01:00

Re: Dom malowany, raz jeszcze!

Post autor: Magda_G »

Z Darką mam tak samo.
Awatar użytkownika
Magda_G
Posty: 223
Rejestracja: 17 gru 2002 01:00

Re: Dom malowany, raz jeszcze!

Post autor: Magda_G »

Wsłuchuje się w siebie, by wiedzieć co dalej robić. Poszukuję wewnętrznego spokoju. Próbuję patrzeć w głąb siebie bez lęku. Skupiam się na odczuciach własnych. Na sprawach, które wymagają rozwiązania. Wspólnie z rodziną nadaję traumie nowy kod dostępu.
Awatar użytkownika
Magda_G
Posty: 223
Rejestracja: 17 gru 2002 01:00

Re: Dom malowany, raz jeszcze!

Post autor: Magda_G »

Gdy otworzymy serce na smutek będziemy lepiej przygotowani na życie. Wszyscy w jakimś stopniu go doznajemy. Jeżeli odczucia stają się dostępne, łatwiej nad nimi zapanować. Poprzez badanie traumy, przyglądanie się jej, oswajam ją trochę. Największą zmianę przynosi to, że wypracowuję z nią praktyczną więź. Nie musi opanować naszego życia.
Awatar użytkownika
Magda_G
Posty: 223
Rejestracja: 17 gru 2002 01:00

Re: Dom malowany, raz jeszcze!

Post autor: Magda_G »

Gdy dziewczynki miały 13 i 14 lat poprosiły o spotkanie z mamą, która je urodziła. Przygotowanie wizyty wymagało sporo zachodu. Od jej początku do końca towarzyszyliśmy dziewczynkom. W trakcie przyglądałam się własnym uczuciom. Rozpierała mnie duma i byłam bardzo wzruszona. Podziwiałam Olę i Darkę. Były uważne, miłe, otwarte i szczere. Zagrały z mamą w warcaby, porozmawiały z babcią, pytały o wydarzenia z dzieciństwa, ale nigdy później nie chciały powtórzyć tego doświadczenia. Chłopcy pomimo wielokrotnych próśb nie chcieli w spotkaniu uczestniczyć.
matula
Posty: 397
Rejestracja: 16 lip 2013 16:10

Re: Dom malowany, raz jeszcze!

Post autor: matula »

Myślę, ze to spotkanie było bolesne. Dziewczynki nie chciały - po zaspokojeniu ciekawości doświadczyć bólu ponownie. Chłopcy może przewidywali skutki spotkania wcześniej.
Awatar użytkownika
Magda_G
Posty: 223
Rejestracja: 17 gru 2002 01:00

Re: Dom malowany, raz jeszcze!

Post autor: Magda_G »

Po udanym dniu, wieczorem, gdy wspólnie leżeliśmy w łóżkach zapytałam dzieci, co pamiętają z przeszłości. Nigdy nie kryłam prawdy. Wielokrotnie opowiadałam historie o naszym pierwszym spotkaniu i te z przeszłości. Pomimo tego każdy oswajał ją w inny sposób. Przemek ma przebłyski pamięci, że leżał gdzieś na ulicy. Bardzo świadomie wypiera. Do dnia dzisiejszego nie chce do niej wracać. Mówi: Nie czuje takiej potrzeby mamo. Mam dwadzieścia lat. Taka jest moja decyzja. Bartosz jeszcze w szkole podstawowej wymyślił historię o rodzicach, którzy zginęli w wypadku samochodowym i dlatego znalazł się w domu dziecka. Oleńka wyobrażała sobie, że ojciec to znany adwokat, a mama jest księżniczką. Daria pamięta policję i złe oczy babci. Bardzo długo krzyczała o tym po nocach. Dzieci potrzebowały stworzenia historii, które skompensują negatywne skutki przeszłości. W ten sposób je ograniczali. Każde poradziło sobie z tym na inny sposób.
Awatar użytkownika
Magda_G
Posty: 223
Rejestracja: 17 gru 2002 01:00

Re: Dom malowany, raz jeszcze!

Post autor: Magda_G »

Oleńka jest delikatna, ciekawa i otwarta na świat. Kocha ludzi i zwierzęta. Podejmuje się wielu aktywności: jazdy konnej, dwuboju. W tym roku zapisała się na hip-hop. Chce również śpiewać w kościelnym chórze. Wspiera zagubione koleżanki i kolegów. Gdy przymykam oczy, widzę ją z ustami pomalowanymi szminką, pielęgnującą paznokcie, tańczącą. Ola wiele rozumie. Jak nikt inny odczuwa złożoność duszy człowieka. Pragnie zgody. Chce zadowolić każdego. Myśl o innych sprawia, że często zapomina o sobie.
Awatar użytkownika
Magda_G
Posty: 223
Rejestracja: 17 gru 2002 01:00

Re: Dom malowany, raz jeszcze!

Post autor: Magda_G »

Każde z moich dzieci radzi sobie z pozostałościami traumy inaczej. Obawiałam się, że traumatyczne przeżycia utrudnią Oli dojrzewanie. Przytłoczą ją i przeszkodzą w budowaniu własnej wartości. Jednak towarzyszenie siostrze pozwoliło wziąć jej większą odpowiedzialność za własne życie. Potrzebuje pomocy tylko sytuacyjnie. Doceniam jej wysiłki. Wzmacniam mocne strony. Wciąż jeszcze niestety daje się uwodzić i oszukiwać. Traci dystans i uważność. Wówczas pomagam jej odnajdywać równowagę. Większej ostrożności z pewnością się jeszcze w życiu nauczy.
Awatar użytkownika
Magda_G
Posty: 223
Rejestracja: 17 gru 2002 01:00

Re: Dom malowany, raz jeszcze!

Post autor: Magda_G »

Obserwuję trudności w trakcie oddziaływań, które wykorzystuję z Darią. Niekiedy chodzi o wydłużenie spojrzenia i zadbanie o jego jakość. Staram się, by było nasycone czułością. Innym razem o brak reakcji na zaczepki. Staram się wydłużać każdy kontakt o przysłowiowe oczko. Słucham, gdy Daria opowiada o kotach. Wymienia miejsca, gdzie straciły sierść. Informuje co zjadły. Dostrzega na ich skórze nowe zadrapania i skaleczenia. Na ogół wtrącam jedno zdanie lub słowo: Ojej, to ciekawe. Nie wiedziałam. Dobrze, że o tym mówisz. Słucham, gdy śpiewa. Jadąc samochodem proszę, by zaśpiewała. To stało się naszym zwyczajem. Dopytuję. Rozwijam temat lub podaję przykłady, gdy robiłam tak samo. Nieustannie zastanawiam się nad tworzeniem okazji, by mogła doświadczać uzdrawiania. Niewiele sama proponuję. Wielokrotnie gubię się i wycofuję. Bardziej obserwuję, wzmacniam i czekam na propozycje. Wysłuchuję co boli. Dzisiaj dokuczała głowa, noga i kolano. Uśmiecham się podczas rozmowy. Staram się zachować poczucie humoru. Niektóre zdarzenia próbuję obracać w żart. Ostatnio bekałam z dziewczynkami po wypiciu coli w samochodzie. Takie sytuacje nigdy mnie nie śmieszyły. Czułam się nimi wręcz zażenowana, ale dziewczyny były zachwycone. Pod koniec nawet musiałam je uspokajać.
Awatar użytkownika
Magda_G
Posty: 223
Rejestracja: 17 gru 2002 01:00

Re: Dom malowany, raz jeszcze!

Post autor: Magda_G »

Daria chce zaadoptować małego kotka. Bardzo podkreśla, że kotek ma być ze schroniska, a nie z internetu. Dzwoni tam samodzielnie i mówi o gotowości przyjęcia małego kotka. Pani na to: Słyszę ,że jesteś nieletnia. Daria odpowiada: Ale mój tatuś o wszystkim wie, wyraził zgodę i ze mną po kotka przyjedzie. Pani po tygodniu oddzwania. Okazuje się, że to chory kotek, jeszcze w trakcie leczenia. Daria podskakując z radości jedzie z Józkiem po kotka. W pierwszym etapie kot będzie przebywał tylko w jej pokoju. W nocy narobił na poduszkę, kołdrę i dywan. Daria bez słowa wszystko samodzielnie sprząta. Oznajmia, że postanawia uczyć go załatwiania się do kuwety. Po tygodniu ponownie jedzie do weterynarza. Pani doktor dostrzega coś niepokojącego. Prosi o konsultację drugiego weterynarza. Kotek, którego Daria zaadoptowała ma bardzo mały rozszczep podniebienia. Darusia zwraca się do mnie: Ale myśmy się dobrali, mamo. Nie martw się –pociesza. Można wiele zdziałać Gdy będzie słabo jadł to jest możliwa operacja. Uśmiecham się i dodaję: Widzisz, jak świat zatacza swoje kręgi. W międzyczasie Olesia otrzymuje obiecanego chomika, któremu nadaje imię Hak. Również ma swoje własne zwierzątko.
dominika
Posty: 353
Rejestracja: 27 cze 2002 00:00

Re: Dom malowany, raz jeszcze!

Post autor: dominika »

Ale dobrze się to czyta! :)

Ponieważ chomiki to wbrew pozorom wymagające stworzenia, m.in. dlatego, że w naturze pokonują niemal 10 km na dobę, pozwolę sobie wkleić link do chomiczego FAQ:
http://facebook.com/Chomicze.zycie.niej ... 6707925376
matula
Posty: 397
Rejestracja: 16 lip 2013 16:10

Re: Dom malowany, raz jeszcze!

Post autor: matula »

Koty i chomiki to fajne stworzenia. Ale czy chomik nie dostanie zawału, jak kot będzie się gapił na klatkę?
Awatar użytkownika
Magda_G
Posty: 223
Rejestracja: 17 gru 2002 01:00

Re: Dom malowany, raz jeszcze!

Post autor: Magda_G »

Tak jak dzieci kompensuje sobie negatywne skutki przeżyć. W roku 1981, gdy miałam lat 19 rozlatywało się moje pierwsze małżeństwo. Życie uprzyjemniało mi wówczas rozwieszanie prania, a dokładniej patrzenie na nie w chwilę po. Na lince wywieszałam sztruksowe spodenki Mateusza z aplikacją traktora oraz kolejne w kolorze zieleni i granatu. Następnie małe koszulki w kratę, uszyte jak dla dorosłego. To były nieosiągalne dobra. Pochodziły z zagranicznych darów. W czasach stanu wojennego rzeczy dla dzieci szyto najczęściej z różowych, białych i błękitnych tkanin. Były złego gatunku. Podczas prania często rozciągały się lub kurczyły. Patrzyłam na pranie i odczuwałam wewnętrzną satysfakcję. Stanowiło konkretny i namacalny dowód, że powodzi mi się nieźle. Kolejnym sposobem na oderwanie się od rzeczywistości był spacer. Na chybił traf wsiadałam do tramwaju albo autobusu. Wysiadałam w miejscu, gdzie mogłam zaglądać w okna. Wymyślałam historie mieszkańców. Układałam ich szczęśliwe życia. Praca zawsze stanowiła istotną część mojego życia. Do dziś pochłania mnie. Kiedy rodziny dzielą się ze mną, napotykanymi trudnościami i pokazują jak z determinacją i odwagą pokonują przeszkody, udowadniają, że jest warta każdego mojego wysiłku. Moment porozumienia się, znalezienia odpowiedniego komunikacyjnego kodu, zawsze wypełnia mnie trudną do opisania radością. To uczucie trudne do opisania. Mój dzień staje się lepszy i czuję się umocniona. Odczuwam spełnienie. W ostatnim czasie poszukuję sposobów na odprężenie. Wiele frajdy sprawia mi wycinanie zestawień kolorów i wzorów z ulubionej gazety modowej Bazar. Czasami mam sporo wycinków. Innym razem jedno. Odkładam je do szuflady w specjalne miejsce. Następnie rozkładam na dywanie. Przyglądam się każdemu z osobna. Zwracam uwagę na dodatki oraz połączenia. Zainspirowana tworzę własne kreacje. Ukończone wieszam na lustrze, by później wielokrotnie zerkać na nie. Patrzenie na coś tak dopełnionego sprawia mi przyjemność. Wiosną i latem oddaję się z zapałem ogrodnictwu. Lubię ogrodowe trawy, które co roku dosadzam nad stawem. Przesadzam, pielę, podlewam i nasadzam nowe. Patrzę jak rosną, zakwitają, przekwitają. Robię zdjęcia ogrodowym przemianom. Ład wokół wpływa na ten w mojej głowie. Czasami odpręża mnie wino. Smakuje mi wytrawne. Lubię również piwo. Wyrazistego w smaku czarnego Ginesa i czeskiego Kozła. Czytam. W ciągu roku gromadzę książki, które planuję przeczytać podczas wakacji lub na emeryturze. Lubię obejmować wzrokiem te jeszcze nieprzeczytane. Okresowo ćwiczę jogę. Przez dwa lata udawało mi się utrzymywać cykl praktykowania assan. Niestety ostatnio nie ćwiczę. Mimo chęci nie mogę powrócić do poprzedniego rytmu.
Awatar użytkownika
Magda_G
Posty: 223
Rejestracja: 17 gru 2002 01:00

Re: Dom malowany, raz jeszcze!

Post autor: Magda_G »

Obie wybrałyśmy tego samego mężczyznę. Daria na ojca. Ja na męża. Mamy wielkie szczęście i dobry gust. Ona i ja. Dwie szczęściary. To nas łączy.
ODPOWIEDZ

Wróć do „Po adopcji”