Wyświetl temat - 9-latka raz zachowuje się jak niemowlę, a raz jak kobieta

Czy to normalne, że 9-letnia dziewczynka, która w dzień zachowuje się zupełnie normalnie, wieczorem nabywa, jak to my nazywamy, "małpiego rozumku"? Podczas kąpieli i kładzenia do łóżka zaczyna się zachowywać jak niemowlę, fika nożkami, raczkuje, mówi "a-gu-gu" i "noś mnie na rączkach", aby po chwili zupełnie zmienić front i z poważną miną wypytywać o różne rzeczy, które ludzie dorośli robią w nocy - aż nie chcę myśleć, skąd ona to może wiedzieć. Prawdopodobnie w jej rodzinie wszyscy domownicy mieszkali w jednej izbie (mała chata na wsi) i widziała swoich rodziców w sytuacjach intymnych. Jak rozmawiać z dzieckiem, które już tak dużo wie o "tych sprawach"?

_________________
Kore-Demeter

Dobry wieczór,
zmiany, o których Pani pisze świadczą najprawdopodobniej o zaburzonych granicach w jej dotychczasowym świecie. Są sygnałem, że nie ma ona prawidłowych wzorców, co jest zawsze winą dorosłych, którzy włączyli dziecko, świadomie lub nie, w swój świat. Nie wiem, jak długo dziewczynka jest w rodzinie, domyślam się, że niedługo, dlatego wygląda to tak, jakby trochę chodziła po omacku, próbując różnych zachowań i sprawdzając, na ile są one aprobowane.
Tak, jak Pani pisze, zachowania nazbyt dorosłe wiążą się być może z tym, co zaobserwowała, choć nie powinna, co mogło rozbudzić jej ciekawość tematem. Dlatego na wszystkie jej pytania należy odpowiadać rzeczowo, bez zażenowania, traktując sferę seksu jako jedną z części naszego życia, wyznaczając jednocześnie adekwatne granice.
Zachowania dziecięce pojawiają się u dzieci, które doświadczyły porzucenia, nie tylko ze względu na testowanie zachowań. Inną ich funkcją jest "nadrabianie" emocjonalnych strat, poprzez przechodzenie przez fazy, których dziecko nie miało z aktualnym rodzicem. Świadczyć to może o nieadekwatnym rozwoju emocjonalnym, co często jest zrozumiałe po analizie historii życia dziecka, jednak bez cofnięcia się do wcześniejszych etapów rozwoju, nie zawsze możliwe jest pójście do przodu. Stąd też zdarza się, że dzieci, które trafiają do rodziny adopcyjnej, wracają do korzystania z pieluszek, butelek, chcą odgrywać poród. Moim zdaniem nie warto z tym walczyć, dzieci same z tego szybko wyrastają, gdy poczują się bezpiecznie i zaspokoją te potrzeby.
Pozdrawiam,
Magda Kruk - Rogucka

Miałam bardzo podobną sytuację, pomogła nam rozmowa z psychologiem. Wydaje mi się, że częściowo wynika to także z faktu, że dziecko w tym wieku zaczyna dojrzewać i być coraz doroślejsze, a z drugiej strony nadal jest dzieckiem.

Dobry wieczór,
zachowania te mogłyby wiązać się z powolnym wchodzeniem w okres dorastania (choć 9 lat to nadal dość wcześnie, mimo obniżającej się granicy wieku), jednak w opisanej sytuacji nie sposób nie odnieść się do kontekstu i historii życia dziecka, które w mojej ocenie mają dominującą rolę w występowaniu podobnych zachowań.
Pozdrawiam,
M. Kruk - Rogucka