Wiara

Witam nie było mnie już chwilę na Bocianie ale chcę się podzielić naszym szczęściem i dać nadzieję Wszystkim którzy ciągle próbują.Moja historia zaczyna się 3 lata temu najpierw starania pózniej leczenie operacja męża gdyż miał tylko 1% plemniczków ja na wyczerpaniu rezerwę jajnikową jedna nieudana inseminacja beznadzieja brak nadzieii przygotowania do in vitro i cud ......dwa miesiące po tym jak lekarz kazał nam odpocząć i przestać myśleć szczególnie mi bo byłam na skraju załamania szok nie dostałam okresu co nie było normalne bo miałam jak w zegarku zrobiłam test nie wyszedł wiec stwierdziłam że pewno przez przeziębienie jakieś przesunięcie będzie trzy dni póniej zrobiłam test z krwi i jak zobaczyłam wynik to dalej nie wierzyłam poszłam do pierwszej lepszej lekarki a Ona mi gratuluje Jest Pani w ciązy a ja w ryk Ona na mnie oczy nie cieszy sie Pani ....Pewno że sie cieszyłam to był najpiękniejszy dzień jak do tej pory w moim życiu.....Dziś jestem w 18 tyg ciąży noszę pod sercem synka Boryska i co dzień się modle żeby wszystko było dobrze....Tego Wam drogie Bocianowiczki życzę nie poddawajcie się Klaudia :))