Witam Serdecznie:)

witam.. od baaardzo dawna czytam blogi na Naszym Bocku, smieje sie i placze razem ze wszystkimi tutaj..tutaj szukam nadziei na to, ze i mnie moze sie udac, ze i my zostaniemy kiedys rodzicami..i wierze mocno ze tak wlasnie bedzie.. staramy sie o dzidziusia dlugo, ponad 5 lat, na poczatku bez cisnienia,ale nie jestesmy juz coraz mlodsi, ale coraz starsi, szanse z roku na rok mniejsze..wiec w koncu zdecydowalismy sie udac po pomoc.od jakichs 2 lat ciagle wizyty, badania, poniewaz nie stac nas na prywatne leczenie, musimy swoje odczekac w kolecje..ale w koncu po 2 latach konretne rzeczy, konkretne terminy, konkretny plan:) zaczynamy przygotowania do in vitro..nie wiem, czego sie spodziewac, nie chce sie przesadnie ekscytowac, ale to juz duzy postep, i swiatlo nawet, nie swiatelko, w tunelu..czekam teraz na @, mam zadzwonic w 1szy dzien jak przyjdzie, i sie zacznie:) pani doktor powiedziala, ze od momentu jak zadzwonie,do chwili wlozenia moich jajeczek spowrotem potrwa to jakies 7-8 tygodn:) mam w sobie tyle roznych uczuc, ktorych nikt dookola nie rozumie, ale wiem, ze wy zrozumiecie..wiem, ze jesli to przeczytacie, bedziecie wiedzialy dokladnie co ja czuje..radosc, strach, szczescie, niepewnosc, niedowierzanie..ale musze wierzyc, ze sie uda,nie ma innej opcji! choc tyle rzeczy moze sie nie udac, moge zle zareagowac na leki, moga przerwac leczenie, moze nie byc jajeczek odpowiednich, moga sie nie zaplodnic, wszystko to powraca uparcie, ale odrzucam to i spycham w najdalszy kat umyslu,zeby nie zatruc pozytywnego myslenia.. aaaaaha, i jajeczka beda pobierac dopochwowo, do tej pory jakos nie myslalam o sprawach technicznych ze tak powiem:) @ powinna przyjsc okolo swiat wielkanocnych, wiec jeszcze troche zadreczania sie przede mna.. staram sie powstrzymac ciekawosc, i nie szukac nic w necie na temat in vitro, zeby sie nie podlamywac,ale jesli wy macie jakies pozytywne komentarze na temat powodzenia tej metody, bede wdzieczna za podniesienie na duchu:) pozdrawiam ramza :*