w drogę

Odliczam już godziny do soboty i serce wali jak młot. Czuję się dziwnie. Czuję się tak jakby od tej wizyty zależało moje życie. Czytam pozytywne historie, to dodaje mi sił. Wchodzę codziennie na stronę kliniki i czytam setny raz to samo. W gazetach napotykam co rusz na artykuły par które walczyły o dziecko i udało im się. To prawie tak jak po każdym poronieniu widziałam wszędzie kobiety w ciąży. Chciałabym podejść do tego wszystkiego spokojnie, ale chyba się nie da. Zanim to wszystko się zaczęło wydawało się takie proste, a teraz takie trudne… Mam nadzieję, że najtrudniejszy tylko ten pierwszy krok, że potem będzie łatwiej, ale czy na pewno? Im więcej przygotowuję się do ciąży, im więcej robię badań tym porażka jest bardziej gorzka. Ale nie mogę się poddać bez walki, choć nie wiem co jest tam w górze pisane to chcę jeszcze raz, i nie napiszę nawet, że ostatni raz spróbować dotknąć kruchego cudu.