Subtelność ludzi

niestety tak to jest ludziom się nudzi i zamiast zajmować się swoimi sprawami,wbijają szpile innym. A ja czekam na bliźnięta bo już się ich nie boję:)ponieważ mój tato jest bliźniakiem,dziadek mojego męża tak samo-może to śmieszne ale po ślubie bałam się że zajdę w ciążę bliźniaczą dopiero 9lat po ślubie w końcu dojrzałam:),może uda sie naturalnie(raz samodzielnie wyhodowałam dwa jaja ale niestety nie udało się) ,może przez iui a może przez iv. Verono nie przejmuj sie takimi "życzliwymi" ludźmi-to bezczelni i zacofani intelektualnie,inteligentny człowiek nie poniża innych.Jeszcze dużo wody musi upłynąć by w naszym kraju ludzie inaczej postrzegali pewne rzeczy.Bardzo przykro mi że spotkała Cię taka niemiła sytuacja,prztulam mocno i nie przejmuj się takimi ludźmi!!!

Będąc jakiś czas temu na oddziale ginekologicznym zaprzyjaźniłam się z p. Jolą. Przesympatyczna,pełna radości życia pani. Po wyjściu ze szpitala, utrzymywałyśmy kontakt telefoniczny. Szpitalne łóżko na jednej sali, wspólne czekanie na zabieg, dodawanie sobie otuchy zbliża przecież do siebie. Mieszkamy nie tak znowu daleko od siebie, więc kiedy już obie byłyśmy w pełni sił, pojechaliśmy z mężem ją odwiedzić. Niestety, zaraz na początku spotkania przy kawce u p.Joli, poruszyliśmy wątek naszych w dalszym ciągu bezowocnych starań o ciążę. Powiedzieliśmy, że na tym etapie decydujemy się na inseminacje, a następnie, jeśli będzie taka konieczność, na IVF. Pani Jola była w szoku. Jej oburzenie i kompletny brak zrozumienia, nas z kolei zszokowało. Czuliśmy się w jej ocenie mordercami, kimś bez sumienia. Nie mogłam uwierzyć, że to ta sama pani Jola: osoba mądra, wykształcona, otwarta na świat i ludzi.... Jest osobą bardzo religijną, ślepo wpatrzoną w Kościół i bezgranicznie wsłuchana w to co mówią księża. Jednocześnie zamknięta na tolerancję, przyzwolenie na wolność wyboru i bezwarunkową miłość bliźniego. Powiedziała, że jej sąsiadka w bloku ma wspaniałego synka. Często go widuje. Ale kiedy dowiedziała się, że "jest z probówki", to patrzy na to dziecko już inaczej (gorzej) Mówi, że wolałaby nie wiedzieć... To była nasza pierwsza i ostatnia wizyta u p.Joli. I ostatnia nasza rozmowa. W drodze powrotnej do domu było nam tak bardzo przykro. Miała to być miła niedziela, a jeszcze dwa dni po niej nie mogliśmy dojść do siebie. Bo nie dosyć, że tak ciężko, kiedy latami nie można zajść w ciążę, kiedy często trzeba walczyć z poczuciem, że jest się gorszym, to kiedy jest nadzieja na CUD dzięki IVF, to w konsekwencji człowiek i tak zostaje postrzegany przez wielu jako ten gorszy... Zrozumieliśmy z mężem, że nie ma sensu prowadzić polemiki na temat in vitro z kimś, kto nigdy nie miał do czynienia z problemem niepłodności. Stratą czasu i energii jest przejmowanie się tym, co ludzie powiedzą. Bo ludzie zawsze znajdą sobie temat do plotek, zawsze gotowi na sensację-rewelację. Często zamiast we własnych domach zrobić porządek, zajmują się życiem innych. Są ludzie, którzy nigdy nie zrozumieją, że dzieci IVF są wyjątkowe, bo wyczekane, wymodlone, wypłakane i dlatego bardzo bardzo kochane. I tylko tym może czasem różnią się od dzieci, które są poczęte w inny, łatwy, czasem niechciany sposób. Jestem ciekawa jak Kościół za kilkanaście lat zareaguje na "księdza z próbówki". To dopiero byłaby rewelacja! Kościół na nie, a Bóg jednak na tak. Znam wspaniałe bliźniaki, dzisiaj od ich IVF minęło już 18 lat! Fantastyczni chłopcy. Niech żyje in vitro!!