społeczny obowiązek

Dziś na spacerze rozmawiałam z mężem, że fatalnie się czuje w naszym społeczeństwie. Bo gdy kobieta długo nie ma dziecka to jest "inaczej" postrzegana. Wszyscy myslą, że pewnie najpierw chcemy się dorobić i doradzają, że lepiej jest wcześniej miec dzieci, że najlepiej to zaraz i o nastepne się postarać itp. A to przecież nie tak!!!!!!!!! Patrzę na moich równieśników, sporo juz jest rodzicami. Dziś w kościele usiadał przed nami koleżanka męża ze średnie szkoły z nowo narodzony dzieckiem... Nie musze pisać że ciężko było skupić się na mszy. Własnie to mnie męczy, że wszyscy dookoła mają dzieci a my nie... Mieszkamy w niewielkiej miejscowości, tu ludzie znają się z widzenia i czuję się napiętnowana oczekiwaniami tego społeczeństwa. Przeciez to już 2 lata po slubie i nic?! Powiedziałam do męża że chciałabym tak normalnie żyć, żeby nie myśleć tylko o dziecku, bo przecież jest tyle spraw ważnych, z tylu rzeczy potrafilismy się kiedyś cieszyć, a teraz skupiamy się tylko na jednym dążeniu. Myślę, że łatwiej by mi było przejść przez to gdyby właśnie nie społeczeństwo i ich oczekiwania. Przecież tak naprawdę to moja sprawa, mój problem moje życie!!! Cieszę się, że już niedługo urlop. Wyjeżdżamy daaaaaaaaaaleko stąd:))) Może uda mi się wyciszyć i pomyśleć o moim dziecku jak o naszej miłości, a nie jak o obowiązku.