rocznica ślubu

Dziś mamy drugą rocznicę ślubu...Gdy myślę sobie o tych minionych latach to pierwszą myślą są nasze utracone dziciątka:( Nasza miłość przez to doświadczenie napewno się wzmocniła, ale czy potrzebowaliśmy tego by było teraz tak jak jest? Nie wiem. Mam w sobie nasze trzecie malenstwo, ale znów braknie mi wiary...Braknie sił choć tak się staram. Dziś mialam bardzo niespokojną noc. Budziłam się cały czas, nie mogłam zasnąć... Czuję taki dziwny niepokój.Mój mężuś robi właśnie dla nas obiad, kupił lody...Jest kochany, a ja siedze teraz przed kompem i chce mi się ryczeć, bo gdy tylko się pojawia coś niepojącego ja drżę..Plamienia nadal nie ustąpiły, ale znow ustąpił ból piersi, były takie pełne, a od wczoraj są znowu tak jakby puste...Wiem, wiem panikuję, ale czuję się słaba...Czuję też troszkę niepokój bo mój gin wyjechał na 2 tygodnie na urlop i gdy sobie myslę, że jakby się coś działo to pozostaje mi tylko szpital. Boje się. Zawsze było we mnie tyle optymizmu!!!Co się ze mną dzieje???Może to tylko hormony we mnie działają, że raz się śmieję raz płaczę? Tak bym chciała.Tak bym chciała za rok na trzecią rocznice ślubu napisać, że jesteśmy we trójkę...