rekolekcje

To zadziwiające jak długo mogą w nas siedzieć emocje, wspomnienia, różne odczucia które wracają gdy tylko nadarzy się okazja... Nadchodzą święta,dla mnie już zawsze kojarzące się z narodzinami Pomarańczki,choć te święta 5 lat temu były najtrudniejsze w moim życiu to każde kolejne uważam za przepiękny dar. W naszej parafii w zeszłym tygodniu odbyły się rekolekcje,poszłam na nie z Karolinką na msze dla dzieci.Przyjechał bardzo fajny ksiądz,zapraszał dzieci pod ołtarz,rozmawiał z nimi.Pierwszego dnia Karolinka chciała pójść ale ustałyśmy w połowie kościoła i wstydziła się sama pójść pod ołtarz,ale następnego dnia,usiadłam z nią w trzeciej ławce i gdy ksiądz zaprosił dzieci ona nie oglądając się na mnie pobiegła!!!Stała tam razem z innymi słuchając co mówi ksiądz i nawet zapytana o coś odpowiedziała księdzu do mikrofonu.Patrzyłam na nią zza zaszklonych powiek...moja maleńka Pomarańczka o którą jeszcze tak nie dawno się modliłam by przeżyła,by miała siły walczyć.Gdy szłam do niej by pierwszy raz ją zobaczyć w radiu grały kolędy,a ja zobaczyłam tak maleńką bezbronną istotkę i nie mogłam wydusić ani słowa.Potem strasznie chciałam by M. zawiózł mnie do kościoła,zaczynała się msza,uklękłam przed żłóbkiem maleńkiego Jezusa i płakałam,tak mocno płakałam,że czułam na sobie oczy innych,ale wtedy nawet mój M. dał mi się wypłakać.Modliłam się:"maleńki Jezu,tam w szpitalu leży moja mała córeczka,tak długo na nią czekałam,ona zbyt wcześnie przyszła na ten świat,nie pozwól by odeszła,proszę!". Dziś mimo iż minęło 5 lat wciąż pamiętam wszystko dokładnie i dlatego wzrusza mnie gdy ona sama,zdrowa,śliczna podchodzi do ołtarza i patrzy na Ciebie w górę,na Ciebie któryś ofiarował jej życie.Dziękuję...i dziękuję Ci za kolędę:"Gdy śliczna Panna Syna kołysała" zawsze na niej płaczę i nie umiem zaśpiewać,bo głos się łamie...