ręce pełne szczęścia...

Czas ucieka nam tak szybko,dni pędzą jeden za drugim i czasem gdy wieczorem przysiądę na chwilę myślę sobie:rety to już kolejny miesiąc mija... Agatka niedługo skończy 7 miesięcy,Karolinka 5 lat!Kiedy to minęło!Przecież niedawno walczyliśmy o nie,marzenia były takie nierealne,takie odległe,myśli pełne strachu...Tak niedawno Pomarańczka walczyła o swoje życie w inkubatorze...jeszcze rok temu leżałam w szpitalu krwawiąc i myśląc:uda się czy nie donosić ciążę...a dziś...dziś mały urwis pochłania cały mój czas a dzielny przedszkolak przynosi rysunki tęczy,tygryska,księżniczek a dziś Karolcia narysowała w przedszkolu naszą rodzinę,między tatą i mamą dwie dziewczynki:) i czasem wciąż zastanawiam się czym to się dzieje na prawdę:) Wiem,że doświadczam czegoś magicznego,dotykam moich marzeń i mimo zmęczenia jestem taka szczęśliwa. Agatka praktycznie od dnia narodzin pokazała nam kto teraz będzie rządził;) Nie myślałam,że mogą być tak energiczne dzieci, potrzebujące tak mało czasu na sen :) Jest niesamowicie absorbująca,ciekawa świata i dążąca (czasem bardzo głośnym krzykiem) do tego czego chce:) Karolinka jest cudowną starszą siostrą.Trudny czas akceptacji myślę,że już za nami.Oczywiście są momenty,że chciałaby mieć mamę choć na chwilę dla siebie i staram się dać jej choć chwilę tej chwili:) ale widzę też jak obie na siebie patrzą,jak są za sobą.To unosi moje serce. Często jest tak,że logistycznie muszę ustawić wszystko jak w zegarku,budzenie,ubieranie,śniadanie,w między czasie wstawienie pralki,wyprawienie Karolci do przedszkola,drzemka Agatki,sprzątanie,gotowanie niejednokrotnie z Agą na rękach,zakupy,spacer gdy pogoda dopisze,powrót Karolci z przedszkola itd.itp. Mimo iż jestem w domu ciągle coś robię i można by powiedzieć,że mam ręce pełne pracy,ale ja wiem,że moje ręce są wypełnione szczęściem,miłością tak mocną,ze nie da się opisać.Oplatam nimi moje dziewczynki i wiem,że dotykam nieba.