Pomarańczka przedszkolakiem

Czytam wpisy Mam i wzruszam się bo wiem już jak to jest gdy dziecko nagle rusza w świat...Moja Pomarańczka,która przecież tak nie dawno urodziła się,której przecież tak niedawno kibicowałyście w rehabilitacjach od 1 września jest przedszkolakiem... Chciała bardzo,my pełni obawa...niestety w naszym miasteczku nie było ani dnia adaptacyjnego :( ale trudno.dzień trochę trudno było zacząć bo Pomarańczka stwierdziła,że jej oczka są jeszcze sklejone i nie da rady wstać tak wcześnie,ale po chwili przypomniało jej się,że idzie do przedszkola i klej puścił oczka :) Biegała po domu krzycząc że ona się już nie mogła doczekać...a my patrzyliśmy na nią z niedowierzaniem. W przedszkolu dzieci,jedne płaczą,jedne się bawią.Znajdujemy szafkę z imieniem i nazwiskiem.Karolka dumna,że ma swoją szafeczkę:)Przebieramy szybko w kapciuszki i na salę.Karolka ma wielkie oczy i wcale nie słucha co do niej mówię tylko rozgląda się.Podchodzi pani,kuca przy Karolince,wita się z nią,a ona wogóle na nią uwago nie zwraca :) Mówię więc do niej:to ja lecę daj buziaczka,a ona zafundowała buziaczka dla pani...:))) potem odwróciła się pocałowała mnie szybko i pobiegła do dzieci.Ja i M. wyszliśmy ze łzami w oczach... bez komentarza... Oczywiście oboje na urlopie żeby nie stresować dziecka pierwszym dniem pojechaliśmy po nie zaraz po obiedzie,a nasze dziecko jak nas zobaczyło rozpłakało się,bo one chciało spać z dziećmi...ale wróciło z nami.Po chwili humor wrócił i trochę opowiedziała jak było,ale nie za wiele.Najważniejsze,że chciała iść na drugi dzień. Czwartek. Karolka obudziła się jeszcze przed budzikiem.Poganiała nas żeby ją zawieść do przedszkola i nie zapomnieć wziąć jej poduszki bo ona chce zostać na spaniu!!!Odwieźliśmy,buziak znów był dla pani a dla nas pa pa.Wróciliśmy,zajęliśmy się wykańczaniem jej pokoju,ale i tak ciężko było wyłączyć myśli :) Pojechaliśmy prosto po obiedzie,wchodzimy na salę,a dzieci tańczą w kółeczku i śpiewają "my jesteśmy krasnoludki",a nasza Karolka śpiewa najgłośniej i skacze w samym środku tego kółka...nawet nie zauważyła,że przyjechaliśmy po nią... była zadowolona,ale też nie chciała nam za wiele opowiedzieć... Piątek. Dziś sama zawiozłam Karolkę,która też chętnie poszła.M. dziś w pracy a ja wróciłam do domu i nie wiedziałam co ze sobą zrobić.Pani mówiła,że Karolka wczoraj trochę tęskniła,ale nie płakała.Nie zasnęła też,ale chciała koniecznie leżeć z dziećmi.Dziś też chciała by ją odebrać po spaniu.Czekam więc 14:30 a czas się dłuży:) Moja Pomarańczka przedszkolakiem.Czas pędzi jak szalony!!! ------------ Jutro jedziemy na wizytę do Białegostoku.Boję się bardzo.Brzuch od dwóch dni mnie trochę pobolewa.Objawów większych brak.Tłukę w głowę pozytywne myśli,ale w nocy wszystko ze mnie wychodzi bo śnią mi się potworne rzeczy... Czy ja pisałam,że czas pędzi jak szalony?Teraz zmieniam zdanie,wlecze się jak pies...szczególnie gdy się na coś czeka:)