Pomarańczka dojrzewa :))))

Niesamowite... takie słowo pada najczęściej z naszych ust gdy patrzymy na naszą córeczkę.Ona tak bardzo się zmieniła przez ostatnie tygodnie.Zaczęła usilnie starać się raczkować,podnosi wysoko pupę,nóżka do przodu,rączka do przodu i pada na buźkę,ale podnosi się i próbuje dalej.
Niesamowite ile ma w sobie zapału ile uporu by się podnieść,by próbować Patrząc na nią widzimy jak wiele człowiek musi \\"przejść\\" by stanąć na własnych nogach,by być coraz bardziej samodzielnym.
Z małej Pomarańczki zrobił sie porządny urwis Turla się,czołga,próbuje raczkować i zawsze uda się jej jakoś przemieścić tak gdzie chce,a chce najczęściej do półek,na których stoją albo jakieś drobiazgi,albo książki i jak to my z M. nazywamy zaczyna się wtedy sprzątanie,czyli wyrzucanie wszystkiego na podłogę Jest wtedy taka szczęśliwa i skupiana na swojej pracy
A jeszcze tak niedawno byliśmy przerażeni rehabilitacjami.Jeszcze tak niedawno płakałam razem z nią podczas ćwiczeń.Jeszcze tak niedawno niewyobrażalne było,że nasza Mała Pomarańczka w ogóle będzie z nami...
Czas płynie niemiłosiernie szybko.Jest to jednak czas spełnienia,czas szczęścia.
Nadal ćwiczę z Karolką,uczę się różnych masaży by jej pomóc,ale wiem,że to wszystko ona osiąga dzięki swojemu uporowi który przejawiał się już tak bardzo gdy tylko się narodziła.