ostatni będą pierwszymi

No i stało się. W tym momencie prawie wszystkie bliskie mi kobiety są w ciąży. Komplet został zamknięty ostatnio, przez moją bratową. W dodoatku moja rodzina, mama zachowała się dziwnie, mówiąc mi o tym na samym końcu bo " dziecko, wiedziełam juz dawno, ale nie chciałam ci robić przykrości..." I znowu poczułam się jak trędowata. Bratowa nie odzywa się do mnie. Napisałam smsa z gratulacjami. Nic. Nie bedę do niej dzwonić, skoro nie chce ze mną gadać. Na szczeście siostra powiedziała mi, jak człowiek, o co biega. Wkurzyłam sie, bo to oni robią ze mnie nienormalną, i znowu poczułam na sobie dziwne wzroki, : jak zareaguję. wrrrrrr... ..................... A ja? wcale nie jest mi przykro. I nie wiem w jakim języku mam to wypowiedzieć, żeby mi uwierzyli. NIE JEST MI PRZYKRO, a wręcz cieszę się, bo wiem jak ona się trzęsła i jak długo czekała. Jej pierwsze dziecko ma już prawie 12 lat. Rozmawiałyśmy o tym wiele razy, czekamy obie, jej pierwszej sie udało i koniec. Nie ma o czym dyskutować, trzeba to przyjąć za fakt. Życzę jej tylko dobrze. A ja dalej czekam. I czuję, że będzie dobrze... i powtarzam sobie: trzymaj się mała, głowa do góry, jeszcze trochę, nie łam się, musi być dobrze! ...ostatni będą pierwszymi :)