Marzenia Tygryska...

W Krakowie, w katedrze na Wawelu, Tygrys paląc świeczkę tak się modlił: - Poproszę o brata! Jezu daj mi brata! Tylko takiego zdrowego i aby długo nie leżał w szpitalu… Stałam i słuchałam osłupiała… Gdy wyszłyśmy z katedry, Tygrysek zapytał: - Mamo, a Jezus da mi tego brata?? On może to zrobić??? Prawda??? - A skąd Ty to wiesz??? - Sama w książkach przeczytałam… - Tak??? To pamiętasz jak robił cuda, uzdrowił dziewczynkę?? - Tak mamo i teraz da mi braciszka! Mamo, ja oddam mu wszystkie moje zabawki i będę mu kupować ubranka! - Dobrze… (Cicho zakończyłam rozmowę.) W Kościele Mariackim znowu to samo… Pierwsza świeczka – brat, druga – przyjaciółka, trzecia- piesek, czwarta – kotek… W końcu Tygrys przed ostatnimi świeczkami padł na kolana i prosił: - I spraw Jezu, aby na tym Rynku były koszyki dla kotów i aby mama mi taki koszyk kupiła! (Wcześniej obiecałam Tygryskowi, że jak znajdziemy koszyk do przewożenia kotów, to kupimy, abyśmy mieli, w czym kota zawieźć do domu.) Dziecko swoje pragnienia wyrażało tak swobodnie i było tak ufne, że nie miałam odwagi powiedzieć Tygryskowi, że to nie jest tak łatwo zdziałać jak mu się wydaje. Następnego dnia na spacerze po Krakowie towarzyszył nam tato. Ledwo weszliśmy zwiedzać jakiś kościół, to zostawiłam tatę i Tygrysa razem, niech tato się zmaga ze świeczkami i modlitwami Tygryska. Tato z Tygrysem palił świeczki a ja miałam okazję popodziwiać wystrój i bogactwo świątyni. Po wyjściu pytam:, co było? Pierwsza świeczka – brat. Druga – przyjaciółka, trzecia – koń, czwarta – piesek, piąta – kotek. Oto cała lista pragnień naszego dziecka. Mąż opowiadał zdziwiony… Tygrys słuchał. W końcu wypalił: - Ale z tego wszystkiego najbardziej chciałabym brata i konia w stajni! Na to tato do Tygrysa: - Wiesz, co… Najłatwiej nam jest ci kupić konia i płacić 5 czy 6 stów za jego pobyt w stajni! Mnie w tym czasie nawiedziła taka refleksja: Kiedyś koń to była dla wielu ludzi najważniejsza persona w rodzinie, koń potrafił utrzymać przy życiu liczne rodzeństwo. Dzisiaj, dzisiaj najtrudniej jest mi dać Tygryskowi rodzeństwo. Wszelkie moje IVF nie przyniosły rezultatów… Adopcja… No cóż, odmówiliśmy przyjęcia Julci do naszej rodziny… Wciąż czekamy, ale OA milczy… Dziś znowu rano Tygrys wstał i czegoś szukał po mieszkaniu: - Madziu, czego szukasz??? - Mamo! Szukam tego Jezusa. (To jest taki obrazek, który Madzia dostała od Franciszkanina i który sobie upodobała tak, że wozi go ze sobą wszędzie, czasami z nim śpi, czasami z nim rozmawia, czasami z nim się bawi.) Muszę zobaczyć jak tam sprawa braciszka! W końcu jestem już duża, podrosłam, więc mogę go już chyba dostać??? Tak Mamo??? - Uuuuu…. Wyjąkałam i uciekłam. Jak mam ostudzić pragnienia dziecka??? Nie mogę tak po prostu buciorami podeptać jego największe marzenie! Wiara w brata wyrażana przez Tygrysa robi się dla mnie coraz trudniejszym orzechem do zgryzienia. Staram się tylko słuchać i milczeć. Czekam, aż Tygrys przestanie marzyć. Może jak wyremontujemy dom, to zaczniemy od kota??? Może Tygrysek się pogodzi z tym, że zostanie sam??? Może znajdzie jakąś przyjaciółkę od serca?? Może zapomni…