krzyk

To proszę :)

Muszę Ci napisać, ze ja nie wierzyłam już że będę w ciąży. Teraz jestem w 22 tygodniu zdrowo rozwijającej się córeczki. Od 5 lat staraliśmy się z mężem i nie wychodziło (wszystkie badania w porządku tylko ciąży brak). W zeszłym roku zaszłam w ciąże metodą in vitro ale okazało się że rozwijał się pusty pęcherzyk ciążowy. W tym roku podeszliśmy ponownie w styczniu i się udało.Początkowo wielka radość, a później strach. Strach ogromny, który towarzyszy mi cały czas. Zamiast cieszyć się każdym dniem,(córeczka rusza się w brzuszku) a ja się cały czas boję. Co zrobię to się boję.Myślę, ze to psychika mi już tak siadła, że radość z ciąży przemienia się w strach. Dzisiaj sobie pomyślałam, ze trzeba się cieszyć każdym dniem. Trzeba wierzyć i dążyć do swojego celu.