krótka książka na 4 rozdziały

Gdyby życie układało się tak jak tego chcemy nie było by nas w tym miejscu.... Życzę Ci aby było już tylko lepiej :)

Tak przeglądam nasze pamiętniki i dochodzę do wniosku, że skuteczność ivf na poziomie 40% jest z d#%@ wzięta...

Przepraszam jeśli Cię uraziłam. Chodziło mi nie o statystyki, tylko o to, że podchodząc do ivf mamy złudne wrażenie, że wreszcie coś od nas zależy. Wciska nam się do głowy 40% szans na powodzenie i mamy nadzieję, że to trafi właśnie na nas. Być może przeceniamy możliwości ivf, bo koniec końców to znowu ruletka tak jak w naturalnym cyklu. Lekarze nie mają często wiedzy dlaczego się nie udało. Ivf to dalej działanie metodą prób i błędów. Strasznie mi przykro, że Ci się nie udało. Ściskam Cię mocno w tych trudnych chwilach.

Nie mam pojęcia czemu tak się dzieje... :( nie widzę w tym żadnego sensu szczerze mówiąc. Nie rozumiem czemu inni nawet nie pomyślą a już są w ciąży. Mam pełno koleżanek które zaplanowały sobie ciążę co do miesiąca i uważają, że to jest oczywiste. Rani mnie widok kobiet w ciąży pod gabinetem u gina. Bolą mnie rozmowy z ludźmi, którzy mówią przy mnie o dzieciach i pytają kiedy ja. Nawet nie zastanowią się, że można mieć jakiś problem z zajściem w ciążę. Boli mnie strasznie to co dzieje się w naszym kraju. Jak ludzi dotkniętych niepłodnością wyklucza się ze społeczeństwa. Jesteśmy piętnowane, wmawia nam się, że to nasza wina i odmawia dostępu do leczenia. Z drugiej strony sama zastanawiam się jaki sens mają dalsze próby, skoro mój organizm totalnie nie reaguje na leczenie i skoro widzę na forum ile dziewczyn ponosi kolejne porażki. Nie wiem po co to wszystko i nie wiem jak właściwie zachować się w tej sytuacji. Mądrzy ludzie poradzą adopcję ale to wcale nie jest taka prosta i oczywista decyzja. Prawda jest taka, że w głębi serca każdy chce mieć swoje biologicznie dziecko, a na adopcję ludzie decydują się dopiero wtedy kiedy przegrają walkę. Zgadzam się i nie zgadzam z tym, że naszym przeznaczeniem jest adopcja dziecka i ofiarowanie mu domu. Też mam mętlik w głowie i staram się te wszystkie myśli od siebie wypierać. Ale jak to w życiu. Wracają w najmniej odpowiednim momencie ;(

U nas mąż tez nie chce. A ja nie wiem. To wszystko jest zbyt trudne

Bez względu na numer podejścia nie idzie podejść do tego na chłodno! Po prostu - nie da się. Ja życzę dużo sił! I jednak wiary w sukces!