a ja czekam i czekam i czekam...

Moje życie głównie polega na czekaniu. Czekam na kolejną wizytę u lekarza, na rozpoczęcie stymulacji, czekam na punkcję i telefon z kliniki, transfer, betę... Czekam do przyszłego roku kiedy będę mogła sprzedać mieszkanie i zrobię schody i kuchnię w nowym domu. Moje życie nie jest w budowie. Jest w oczekiwaniu na budowę. Ile jeszcze czekania mnie czeka? 5, 10 lat? Zestarzeję się czekając. Zazdrość wkrada się w moje myśli. Sąsiedzi mają schody, ale dostali dzieci za darmo. Jak zadowolić się czekaniem kiedy wkoło ludzie żyją, rodzą, wyjeżdżają na wakacje, remontują domy?