głos serca

Brrr zimno na dworze.Wiosna nas nie rozpieszcza,dużo deszczowych dni ostatnio,a tu już czerwiec.Czas mija niesamowicie szybko.Ostatnio spotkałam koleżankę z którą kiedyś pracowałam,miała przed sobą niesamowicie duży, piękny brzuszek.Och jak chciałam go pogłaskać,ale się nie odważyłam... ale napatrzyłam się tak jakbym chciała się trochę "zarazić" Nie zazdrościłam wcale i byłam taka szczęśliwa z tego powodu,że mogłam na nią patrzeć,rozmawiać z nią i było mi z tym dobrze. Wiem,że w tym roku raczej to zarażenie mi nie zagraża,wiem,bo taką podjęliśmy decyzję.Trudny jakoś ten rok ze wszystkim i nie chcemy ryzykować,poza tym porobimy na spokojnie badania,zobaczymy co wyjdzie.
Wciąż też jeszcze ogromnie tęsknię za moim Maluszkiem i choć wiem,że ta tęsknota jest nie skończona to wiem też,że z czasem przychodzi ukojenie dla serca,a moje jeszcze krwawi.
Odłożyłam ostatnio znów sporo za małych ciuszków po Karolce,wiem,ze przydadzą się dla bliźniaków mojego brata,ale już część malutkich ciuszków do mnie wróciła,bo dzieciaczki niesamowicie szybko rosną,one dostały kolejną turę,a ja myślę sobie co z nimi dalej?Pewnie dam je teraz dla M., a jak wrócą... nie wiem czy będą jeszcze miały dla kogo wracać,ale taki cichy głosik mówi,że może jeszcze kiedyś uda się przytulić maleńkiego szkraba i zachwycić się znów miniaturkowymi bluzeczkami...
Głosiku nie zamilknij...