dwa światy

Ona: jest już bardzo okrągła, dwójka dzieci które nosi pod sercem już nieżle kopie. Nieraz czułam kopniaczki, uhh, nieżle dają. Porusza się powoli, trzyma od czasu do czasu dół brzucha, przysiada, poleguje... właśnie przeprowadzają się do nowego mieszkania, siedzi nic nie robi, tylko wydaje komendy...wydaje komendy, burczy, niby się cieszy, ale... siada, patrząc jak my wszystko za nią robimy zaczyna płakać. Bo jest jej żle, bo ona tak nie chce.... ...

Ja: przyjeżdzam, czyszczę, składam, pomagam umeblować im ich nowe mieszkanie, pod dyktando układam w szafkach, pocieszam, mówię, że jak ma ochotę popłakać to niech płacze, słucham, gdzie będą stały łóżeczka, a gdzie szafka na ciuszki... ... ... i chciałabym być na jej miejscu.




Ironia losu.