dlaczego???

Dlaczego?Tyle razy zadawałam Ci Boże to pytanie.Zawsze,ale to zawsze po każdej utracie ciąży krzyczałam je głośno w niebo i płakałam...serce moje ściskał wtedy żal,gniew,rozpacz.Pustka jaka pozostawała we mnie po każdej utracie mojego maleńkiego serduszka zdawała się być nie do wytrzymania. Dlaczego znów się nie udało?Dlaczego znów nam?Dlaczego tak boli?Dlaczego nie mogę donosić ciąży?Dlaczego,dlaczego,dlaczego... Dziś zmęczona weszłam do sypialni.Zapach dziecięcej oliwki unoszącej się w powietrzu od razu sprawił,że mój wzrok powędrował na śpiącą w łóżeczku Agatkę.Długo muszę ją nosić i tulić zanim uśnie.Moje często zmęczone ręce chcą odpoczynku a mimo to nie ma we mnie cienia złości na tę mała Istotkę... Poszłam do pokoju obok.Pozbierałam zabawki,suknie lal,różowe korale,różowe rajstopki.Dziś puste łóżko bo Karolcia śpi u babci.Kolejna noc bez taty i babcia wzięła ją na noc by mi pomóc,ale mimo zmęczenia brakuje mi jej choć wiem,że to tylko parę godzin to już tęsknię. Dziś wstały wcześnie moje córeczki.5:30 to zdecydowanie jeszcze noc,M. w pracy na 24h... ale ich poranne uśmiechy budzą szybko zaspane oczy. Dziś moje serce wypełnione jest po brzegi miłością.Dziś rzadko mam czas by obejrzeć się za siebie,bo pędzę,by wypić herbatę,umyć zęby,zrobić obiad,dać siebie Im. Dziś jednak przy całym mym zmęczeniu naszła mnie chwila by zapytać Cię Boże:czy dlatego utraciłam moje ciąże by być teraz taką mamą jak jestem?Czy bez tego miałabym mniej cierpliwości,miłości,szacunku do tego co mam? Nie wiem i pewnie się nie dowiem.Dziś dziękuję Ci za to,że mam je obie,zdrowe,kochane,moje...