czy jest jeszcze szansa?

To już jutro... Jutro sie wszystko okaże. Nie wiem co się ze mną dzieje. Dziś myslę cały czas o jutrzejszej wizycie, ale tak naprawdę to nie wiem nawet czy się boje. Czy jestem już przygotowana na słyszenie tylko tych złych wiadomości? Nie wiem, ale zastanawiam się nad tym jak dowiedziałam się o pierwszej stracie- były łzy, płakalismy oboje, to było nie do uwierzenia. Druga strata- po minie lekarza widze, że nie ma już nic dobrego dla mnie do powiedzenia. W gabincie nie płacze. Przyjmuję to spokojnie, cholernie spokojnie choć w środku wszystko się rozrywa. A teraz? Jak będzie? Moj mąż wierzy, wciąż sie nie poddaje, a ja? Jakbym znała już scenariusz jutrzejszej wizyty. Tak bym chciała sę mylić!!!!!!!!! Tak bym chciała choc raz pozytywnie się rozczarować!!!!!!!!! Tak bym chciała, a tak naprawde prawie w to nie wierze!!!!!!! Jestem głupia, czasem sobie myślę, że to moje myśli zabijają moje dzieci:(((((( Nie potrafię już nic czuć. Jeżeli nasz trzeci maluszek odejdzie zostanę pustką...