1000 dni!

na stronie "bobasów" są odliczane pojedyńcze dni ile mają dzieci. dzięki temu przypadkiem odkryłam kilka dni temu że właśnie dzisiaj moja córcia "kończy" 1000 dni
Tysiac dni temu, 11 października 2005 roku o 12 w południe urodziła się przez cesarkie ciecie moja córeczka. Wielka była. Prawie 4 kg i 56 cm długości. I gruba. Patrzyłam na nią i myślałam sobie czym ja ją tak upasłam? Przecież jadłam prawie same arbuzy i pomidory bo tylko po nich nie było mi niedobrze.
GAbrysia urodziła sięz zapaleniem płuc - ponoc to moja wina, tak powiedzieli lekarze, niby ją zakaziłam. Dostałam z tego powodu depresji w szpitalu, musiałyśmy leżeć tam prawie dwa tygodnie. Potem strach że nie będzie słyszeć bo dostawała antybiotyk który moze mieć takie skutki uboczne. Ale wszystko było dobrze. Jest na szczęście do dzisiaj.
Moja Gabrielka, śliczna, rezolutna dziewczynka, uśmiechnieta i radosna, ale też kapryśna, rozdarta i zazdrosna. Jak to kobieta.... wniosła w moje życie tyle radości i szczęścia, wypełniła całe moje życie po brzegi. Za drugiej strony zjadłam przez nią już tyle nerwów! Gdy skończyła dwa latka i zachciało jej się nami rządzić, sprawdzała nas na każdym kroku na ile może sobie pozwolić. Gdy ręce mi opadały z bezsilności nad jej "buntem", przekorą, nieposłuszeństwem.... I teraz, gdy patrzę na jej mieszane uczucia do jej brata, gdy raz całuje go i przytula a innym razem bije go po głowie ciężkim autem albo odpycha od klocków. Zmusza mnie do bezustannej gimnastyki umysłu jak z nią postępować i co mówić by uczyła się jak odróżniac dobro od zła, by mogła uwolnić się od złych emocji aby zastąpić je dobrymi, jak karcić mądrze by nie czuła się skrzywdzona a rozumiała, by rosła na mądrą i dobrą dziewczynkę. To dla mnie trudne zadanie ale staram się bardzo.
Tysiac dni to tak długo a zarazem tak niewiele. Tysiac dni życia mojej córki i tysiąc dni mojej nauki jak być mądrą mamą która da swojemu dziecku to co najlepsze.
Tyle atrakcji zmieszczonych w tysiącu dni. A to dopiero początek.....