Telefon - w słuchawce głos Naszej Pani - serce zabiło żwawiej.
"Są dzieci, bliźniaki, tak a tak urodzone, etc. - a ja tylko myślę "{parka mieszana czy nie mieszana. Powiedziała, a ja nie zarejestrowałam czy nie powiedziała. Cudownie byłoby jak mieszna
Nareszcie! padły imiona - para mieszna. Chyba wygraliśmy główną nagrodę na loterii życia }":D "Są pańswo zainteresowani?'
" Taaaaaaaaaaakkkkkk, to są Nasze Dzieci!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"To umówmy się na poniedziałek, zapoznają sie państwo z opinią i ..."
"[Jaki poniedziałek :az: , dopiero we wtorek zobaczyć Nasze dzieci?? To niemożliwe. Wykluczone.]
"Możemy tam pojechać w poniedziałek"
" Ale opinia......" " Można???" " No jesli państwo chcieliby, to podam nr telefonu..... ale proszę dac znać"
Dzwonię do Małża - radość po drugiej stronie.
Chwytam za słuchawkę, dzwonię do ośrodka, umawiam nas. "{jeszcze trzy noce i zobaczymy, poznamy Nasze dzieci (3 noce, bo nie przespane z emocji, a noce potrafią być straaaasznie długie
)Poniedzialek, godz. 5 rano pobudka, szybka oblucja i śniadanko. Myk do samochodu. Ufff, jesteśmy na miejscu
Ręce zimne, kolana się uginają, serce chce uciec...... Wchodzimy do ośrodka. Miła pani kieruje nas do p. dyrektor - miłe przywitanie, herbatka, opinie i wielkie "Tak"I idziemy do dzieci
. łzy w oku się krecą, ale jestem twarda i dalej ich nie wypuszczam. Czekamy w pokoiku. Dziwnie spokojni. IIII......Ujrzeliśmy Nasze Najcudowniejsze Dzieci
Łzy ze wzruszenia połknęłam jeszcze mała zagadka: "Który chłopiec, a która dziewczynka????" "{ Ufff, Tatuś szybko rozpoznał, bo mamusia to jakaś gapiowata była i tylko patrzyła jakie maleńkie są. No, ale nareszcie się ocknęła. Córunia wylądowała w tatusinych ramionach, a synuś w maminych.
No i zaczęło się. Przcież rodzice potrafią zabawić dzieci. I robimy minki, gadamy, a nasze szczęscia wszędzie patrzą tylko nie na nas
A tu jeszcze panie patrzą... 
Ale za chwileczkę po cichutku wymykają się. A nas bez reszty pochłonęły dzieciaczki 
Dzieci zawładnęły naszymi sercami
To było cudowne, przepiękne tak je tulić! Takie drobinki! Mają 6,5 mc, a ważą troche więcej niz 5 kg.A te oczy! Niesamowicie piękne! I śmiech radosny! I paluszki takie maleńkie! No i dokonywaliśmy zamian, co na początku nie było łatwe dla nas - dwie kruszynki w dwóch rękach
Ale instykt rodzicielski czuwał I udało się nam je rozbawić, z czego jesteśmy dumni 
To są Nasze Pieszczoszki
Adas - 29.04.2003r.
Patrysia - 26.01.2006r.
