Przed nami wybór ośrodka w W-wie , w którym przejdziemy procedurę.
Nie mam problemu z akceptacją adopcji jako drogi do macierzyństwa. Nigdy nie traktowaliśmy adopcji jako porażki, czegoś wstydliwego. Tak samo jak nie były tematem tabu nasze problemy z płodnością, dzięki czemu uniknęłam wielu drażliwych sytuacji, o których pisały dziewczyny m.in. na wątku psychoterapeutycznym.
Jakie więc mam dylematy?
Jestem z natury realistką. To powoduje, że trudno mi myśleć o procedurze adopcyjnej inaczej niż w kategorii przydziału dziecka, przypadku, kolejności. Nie wierzę w nadludzkie umiejętności pracowników OA. Nie wierzę w ideologię doboru dziecka do rodziny (szczególnie niemowlaka - no może poza jakimiś przypadkami , gdzie niezbędne są określone predyspozycje rodziców), nie wierzę w pracę ośrodków z matkami biologicznymi a raczej w efektywność tej pracy dla właściwego doboru dziecka i rodziny (nie ma przecież wystarczającej styczności wszystkich pracowników OA z wszystkimi kandydatami na rodziców adopcyjnych i matkami biologicznymi i dziećmi). Uważam, że równie dobrze dziecko naszej bocianiej rodziny X mogłoby być dzieckiem rodziny Y. Co więcej byłaby to udana adopcja.
I jest mi z tym realizmem ciężko.
Zazdroszczę dziewczynom, które wierzą w perfekcjonizm pań prowadzących lub boski wpływ na dokonywane przez nich wybory. Pozwala to na większy komfort oczekiwania. Czy takie myślenie jest wrodzone czy też można je nabyć w trakcie procedury i szkolenia?
Czy jestem sama w takich odczuciach?
Ps. Problem nurtuje mnie od dawna, w takim ujęciu nie był dyskutowany dotychczas na forum i brakuje mi Waszych opinii i odczuć. Do podzielenia się nim zachęciły mnie dwa wspaniałe wątki, które od niedawna są na forum tj. wątek założony przez igaa o "rozważaniach o dziecku" i założony przez maszę o "adopcji dzieci starszych". Za ich powstanie i wypowiedzi kolejnych osób chciałabym w tym miejscu bardzo podziękować.
Rozumiem twoje dylematy - nie wiem jak je rozwiać (czy w ogóle się da), ale powiem Ci jak ja do tego podeszłam. Uznałam, że "przydział" dziecka jest w dużym stopniu wynikiem zbiegu okoliczności, szczęścia, przypadku, czyli jak wszystko w życiu. Wierzę, że panie w OAO starają się dobrać "najbardziej pasujące" dziecko do danej rodziny, ale z pewnością nie zawsze jest to łatwe, no i to co sama mówisz - niekoniecznie pani, która Was będzie prowadzić, będzie również pracować z matką biologiczną (pewnie nawet częśćiej jest tak, że rzadko się tak zdarza), więc wszystko odbywa się w większym gronie, aczkolwiek osób współpracujących ze sobą i mających już pewne doświadczenia, więc na pewno starają się, wg sobie znanych i wypracowanych metod i intuicji, naprawdę dobrać do siebie rodziny i nie jest to zwykła loteria. 
. Raz tylko pani pedagog z OA powiedziała, ze jesteśmy szczęściarzami, bo pani dyrektor niedługo odchodzi na emeryturę, ale nam jeszcze "odnajdzie" dziecko, bo ma niesamowita intuicję. Oby. 
