Forum Nasz Bocian

tak jak w temacie: kiedy i jak powiedzieć dziecku że jest adoptowane, nadmieniam że nasza kruszynka mam 1,5 roku?

kasiunia1988za ja mówiłam od zawsze czyli takiej kruszynce jak twoja też. Chciałam, by sytuacja była dla syna naturalna i sądzę, że się udało

Ja też od początku mówię mojemu 15 miesięcznemu synkowi On pewnie nie rozumie, ale ja oswajam się, przygotowuję się w ten sposób do bardziej poważniej rozmowy na temat adopcji.

Mój starszy syn ma 2,5 roku i parę razy opowiedziałam mu historyjkę jak się znalazł w naszym domu itd. ale on nie podejmuje tematu i zastanawiam się czy nie poczekać jeszcze trochę bo może to za wcześnie.jak u was się to odbywa? jak zaczynacie temat? co mówicie?? macie jakieś bajki dla dzieci do czytania?

My czytamy córce "Jeśli bocian nie przyleci czyli skąd się biorą dzieci". Moja córka uwielbia tą książeczkę, wie że to jest o mamie tacie i lali zawsze nie może się doczekać momentu kiedy mama i tata ją odnaleźli . Ta bajeczka towarzyszy nam gdzieś od 10 miesiąca życia córki.

[quote="Go30"]My czytamy córce "Jeśli bocian nie przyleci czyli skąd się biorą dzieci".
My też czytamy, zaczęliśmy czytać przed roczkiem. Synkowi się bardzo podoba, ja też ją lubię, jest rymowana, pełna ciepła.
Nie ukrywam, że na początku czytając ją kilka razy poleciały mi łzy wzruszenia, teraz już jest dobrze

Go30 pisze:My czytamy córce "Jeśli bocian nie przyleci czyli skąd się biorą dzieci"

my też to czytamy i na sam koniec jak jest "nigdy mnie nie miała w brzuszku, to nosiła mnie w serduszku" moja córcia się do mnei przytula i pokazuje na moje serce
O adopcji mowimy od poczatku

Wzruszyłam się
Ten temat spędza mi sen z powiek. Kupię książeczkę, poczytam najpierw sama, bo jestem pewna, że się spłaczę jak bóbr

witajcie nasz synek będzie miał teraz dwa latka i od jakiegoś czasu zaczynam mu czytać książeczki np.Jeż, święty mikołaj w pięknej dolinie i jeśli bocian nie przyleci.
Ale zastanawiam się czy on to rozumie i już wcześniej zaczynałam mu mówić że że ja go nie urodziłam ale czy on to zrozumie.

Barbara86 wydaje mi sie, ze sam fakt urodzenia dla dwulatka jest czyms abstrakcyjnym. To nie znaczy, ze nie ma sensu mowic, wrecz przeciwnie, trzeba tylko odpowiednio dobrac slowa. Na tym etapie, w moim odczuciu, wazne jest oswajanie i dziecka i siebie z faktem adopcji, tak by to bylo naturalne, by nie bac sie o tym mowic.

Szczerze zawsze mówiłam że będę miała problem powiedzieć synkowi że jest adoptowany, ale jakoś nie mam z tym problemu dzięki jego szmatce którą dostał w domu małego dziecka z którą śpi itp.Nieraz mu mówię że dostał ją od cioć z domku z którego cie wzięliśmy i tam cie znaleźliśmy.Jak byliśmy w Styczniu w OA złożyć wniosek o drugą adopcję to synek był z nami bo chcieliśmy żeby był z nami w tej chwili. I mówiliśmy mu że jedziemy do cioci która pomogła nam go odnaleźć. Jak weszliśmy do OA to bez oporów wszedł do gabinetu i podał rękę Pani Dyrektor.
I teraz staram się tłumaczyć synkowi że czekamy na rodzeństwo dla niego które mamusia urodzi serduszkiem tak jak jego urodziłam to się do mnie przytula i mówi mamo dzidzia ja i tam

Starałam się oswajać syna z adopcją. Tzn. słowo pojawia się czasami, rozmawiamy w domu o adopcji, on je słyszy, itd, ale nigdy nie zadaje żadnych pytań,nawet nie zwraca uwagi (przynajmniej w widoczny sposób) na te słowa.
Chciałam mu czytać bajki o adopcji - nie chciał słuchać. Uwielbia jak mu czytam bajki, ale przy tamtych po prostu wychodził z pokoju, albo kazał mi przestać czytać.
Dodatkowo, w związku z tym, że jesteśmy rodziną rekonstruowaną, mój syn "wie", że jego bracia mają inną mamę - jednak nie przyjumje tego do wiadomości. Wg niego, kiedy chłopcy są u swojej mamy, to jadą na wycieczkę, są w szkole, cokolwiek, tylko nie "duga mama". Kiedy jeden z pasierbów tłumaczył, że ma drugą mamę, do której jeździ, mój syn przybiegał z płaczem, że on nie chce drugiej mamy.
Młody niedługo skończy 4 lata. Jest z nami "od zawsze".
Boję się, że świadomość adopcji go złamie Strasznie się boję.

Miniula pokonaj lęki w sobie Kochana, bo dzieci są bardzo czułe i chłoną nasze emocje. Dlaczego wiadomość o adopcji miałaby Młodego załamać? Wszak adopcja to piękne narodzony rodziny I niechaj nasze dzieci widzą ją tak samo, naszymi oczyma

Bobetka , jak czytam niektóre opisy reakcji dzieci, cierpnie mi skóra
Wczoraj pani w przedszkolu powiedziała, że młody chodzi i mówi "jestem ukochanym synkiem tatusia i mamy"
On nie chce słyszeć o adopcji, innej mamie, innym tacie.
Wolałabym żeby przyjmował to jakoś inaczej. Boję się, że to w nim jakoś narośnie, aż wybuchnie.
Staram się walczyć z lękami, ale jestem kłębkiem nerwów.
Mąż mnie uspokaja, tłumaczy jak dziecku. Staram się...

Miniula a może chodzi o nazewnictwo "druga mama" co kojarzy mu się z przyrodnim rodzeństwem, że u drugiej mamy się mieszka i stąd ta awersja. U nas nie przeszła forma"druga mama", używamy słowa pani, mała ma 6 lat i od samego początku oswojona jest z tematem, ale nie akceptuje, nie przyjmuje tego... zadaje pytania, ale za chwilę wymyśla zaprzeczenie. W chwili obecnej sama nie inicjuję rozmów o adopcji, wiem, że posiada odpowiednią dla wieku wiedzę i właściwie podążam za jej potrzebą informacji.